موانع آموزش بالینی و ارائه راهکارهای ارتقای کیفیت آموزش از دیدگاه دانشجویان پرستاری در دانشگاه علوم پزشکی یاسوج

ارزش آموزش بالینی ایده آل در توسعه فردی و حرفه ای، همچنین مهارت های پرستاری بالینی غیر قابل انکار است. لذا هدف از انجام این مطالعه، بررسی موانع آموزش بالینی و ارائه راهکارهایی در جهت ارتقای کیفیت آموزش از دیدگاه دانشجویان پرستاری در دانشگاه علوم پزشکی یاسوج بود.
این مطالعه به صورت توصیفی– تحلیلی و مقطعی روی 108 دانشجوی پرستاری که حداقل یک ترم کارآموزی را گذارنده بودند، در سال 1389به صورت سرشماری انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه ای که روایی و پایایی آن مورد بررسی قرار گرفته (81/.=r) و حاوی سئوالاتی در حیطه مشخصات فردی و موانع موجود در یادگیری مهارت های بالینی بود. پرسشنامه ها پس از تکمیل با نرم افزار SPSS-17 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
مهم ترین موانع از دیدگاه دانشجویان در یادگیری بالینی، عدم بیان اهداف آموزشی(9/85 درصد)، عدم حفظ نظم و انضباط توسط دانشجو(8/77 درصد)، مناسب نبودن زمان کارآموزی(6/66 درصد)، عدم ارتباط مناسب دانشجو با کارکنان بخش(1/62 درصد) و همچنین بین نظرات دانشجویان دختر و پسر در مورد اهمیت سوابق آموزشی مربی تفاوت معنی دار وجود داشت(001/0 P<)، اما بین دیدگاه دانشجویان با مشخصات دموگرافیک آنان ارتباط معنی داری وجود نداشت.
در هر چهار حیطه آموزش بالینی موانع مهمی وجود دارد که می تواند بر روی سطح مهارت عملی دانشجویان موثر باشد. بازنگری و اقدامات مناسب توسط مسئولین آموزشی برای یک محیط بالینی آموزشی مناسب از جمله امکانات و تجهیزات محیط بالینی و بازنگری ابزارها و فرآیندهای ارزشیابی بالینی ضروری به نظر می رسد.