تعیین ارتباط یافته های VEP و SSEP باوجود دمانس در بیماران مبتلا به بیماری پارکینسون

پارکینسونیسم در تمام نژادها رخ می دهد. شیوع آن در ایالات متحده و اروپای غربی 2-1 نفر در هر 1000 نفر هست. حدود یک سوم بیماران مشکلات شناختی عمده دارند که اغلب پس از چهار سال دو برابر می شود و دمانس در 80درصد بیماران مبتلا به پارکینسون در مراحل پایانی بیماری دیده می شود. هدف از این مطالعه تعیین ارتباط یافته های VEP و SSEP باوجود دمانس در بیماران مبتلا به بیماری پارکینسون بود.
در یک مطالعه مورد شاهدی که در دپارتمان بیماری های اعصاب دانشگاه علوم پزشکی تبریز بر روی بیماران مبتلا به پارکینسون انجام دادیم، ارتباط یافته های VEP و SSEP باوجود دمانس در بیماران مبتلا به بیماری پارکینسون موردبررسی قرار دادیم.
یافته ها و VEP AMP سمت راست در 12 نفر از بیماران غیرطبیعی و VEP AMP سمت چپ در 13 نفر از بیماران غیرطبیعی بود.
رابطه خطی معنی داری بین امتیاز MMSE بیماران با میزان VEP P100 سمت راست و چپ میزان VEP AMP سمت راست و چپ، میزان Ssep P40 سمت راست، میزان Ssep AMP سمت راست وجود نداشت ولی رابطه خطی معنی دار معکوسی بین امتیاز MMSE بیماران با میزان Ssep P40 سمت چپ و میزان Ssep AMP سمت چپ بیماران موردمطالعه وجود داشت.
میانگین VEP P100 سمت راست در بیماران موردمطالعه 24/8 ± 104 و میانگین VEP P100 سمت چپ در بیماران موردمطالعه 24/60 ± 104/94 بود و همچنین VEP P100 سمت راست و چپ بیماران در 24 نفر (40درصد) از بیماران غیرطبیعی بود.
تفاوت معنی داری بین میانگین P100 Latency بیماران با و بدون اختلال وجود نداشت. تفاوت معنی داری بین آمپلی تود Ssep بیماران مبتلا به پارکینسون با و بدون اختلال عملکردی وجود نداشت.