ارزیابی آسیب پذیری آب های زیرزمینی با استفاده از روش DRASTIC (مطالعه موردی از مناطق خشک کرمانشاه و ایلام، غرب ایران)

آلودگی آب های زیر زمینی مسئله نگران کننده ای در مناطق کشاورزی در حال توسعه است زیرا که این مناطق در معرض کودهای شیمیایی مانند نیترات قرار دارند. در مناطق خشک استان های ایلام و کرمانشاه بدلیل انتقال آب رودخانه سیروان به وسیله تونل و کانال، صنعت کشاورزی به ویژه تکنولوژی آبیاری بسرعت توسعه یافته است. سیستم آبخوان ها به طور طبیعی قادر به کاهش اثرات ناشی از آلودگی است و به سادگی در معرض آلودگی قرار نمی گیرد اما در صورت رخداد آلودگی، زدودن آن از محیط آلوده بسیار مشکل است. هزینه جایگزینی یک آبخوان محلی آلوده بسیار زیاد بوده و از بین رفتن آن نیز ممکن است منجر به آلودگی سایر منابع آبی منطقه شود. بنابراین در کشورهای در حال توسعه امکان بازیابی آبخوان ها عملا غیر ممکن است. بدین منظور شناسایی آبخوان هایی که بیشترین آسیب پذیری را نسبت به تخریب نشان می دهند، ضروری بنظر می رسد. هدف از این تحقیق ارزیابی آلودگی آب های زیرزمینی در دشت های کشاورزی مناطق خشک استان های ایلام و کرمانشاه با استفاده از مدل درستیک است. به منظور بررسی صحت نقشه آسیب پذیری درستیک از مقادیر هدایت هیدرولیکی برای بخش هایی از مناطق مورد مطالعه استفاده شده است. کاربرد هدایت هیدرولیکی (EC) بجای مقادیر نیترات بعلت عدم وجود اطلاعات در این خصوص در مناطق مورد مطالعه می باشد. مقدارEC در تمام دشت ها به استثنای دشت سومار منطبق بر نقشه آسیب پذیری است که البته حضور سازند گچساران باعث افزایش قابل توجه مقادیر EC در دشت سومار شده است.