مرور سیستماتیک: رویکرد CO-OP در چه اختلالاتی مورد استفاده قرار گرفته است

CO-OP یک مداخله مراجع مدار بر پایه شناخت است، که بر توانایی های فرد جهت رسیدن به اهداف کارکردیش تمرکز دارد، و بر این فرض بنا شده است که شناخت، نقش مهمی در کسب مهارت های کارکردی بازی میکند. هدف از این مقاله، مروری سیستماتیک بر سیر مطالعاتی رویکرد CO-OPدر اختلالات مختلف، نتایج و نوع روش شناسی مطالعات انجام گرفته و شناسایی کاستی های موجود در این مطالعات میباشد.
از سایت هایMEDLINE، PUBMED، Wed of knowledge،ScienceDirect، Irandocو با استفاده از کلماتکلیدیرویکرد شناخت گرا بر عملکردکاری روزمره زندگی، رویکرد شناختی، راهبرد شناختی و ترکیب این کلمات با اختلالات مختلف مقالات استخراج شد که مقالات یافت شده در بازه زمانی 1998 تا 2013 بودند.
نزدیک به 200 مقالهبا استفاده از کلید واژه ها استخراج گردیدند و با توجه به ملاک های ورود و خروج، تعداد 27 مقاله انتخاب گردید تا مورد بررسی قرارگیرد. از این تعداد سه مقاله به توصیف اساس و پروتکل CO-OP پرداخته بودند که در سطح بندی شواهد مورد بررسی قرار نگرفتند؛ 17 مقاله دیگر در سطح III و 7 مقاله در سطح V کیفیت قرار گرفتند. تاکنون تاثیر این رویکرد در اختلالات هماهنگی رشدی، آسپرگر، آسیب مغزی، اوتیسم با عملکرد بالا،اختلال نقص توجه همراه با بیش فعالی، آسیب مغزی پس از سانحه وسکته مغزی مورد بررسی قرار گرفته است؛ و اثر بخشی آن بر عملکردکاری مبتنی بر حرکت،خودنرخ دهی عملکرد و رضایت، مشارکت اجتماعی، استفاده از راهبردها و بهبود آنالیز پویای عملکرد نشان داده شده است.
رویکرد CO-OP اثربخشی مثبتی بر روی اختلالات مورد بررسی داشته است. با توجه به سطح پایین کیفیت مقالات، این نتایج قابلیت تعمیم را ندارند بنابراین به نظر می رسد برای افزایش اعتبار اثربخشی این رویکرد در گروه های مختلف، انجام مطالعاتی که از نظر رتبه بندی سطح شواهد در سطوح بالا قرار گیرند ضروری است.