مقایسه دو نوع فعالیت بدنی در آب و خشکی بر فاکتورهای مرتبط با سلامت زنان سالمند (60 تا 75 ساله)

سالمندان یکی از اقشار آسیب پذیر هر جامعه ای را تشکیل می دهند، مهمترین مساله در بهبود سلامت و کیفیت زندگی سالمندان به حفظ استقلال بالای آنها در فعالیت های جسمانی و ادامه زندگی به صورت فعال مربوط می شود. هدف از تحقیق حاضر، مقایسه تاثیر دو نوع فعالیت بدنی در آب و خشکی بر فاکتورهای مرتبط با سلامت (تعادل، انعطاف پذیری، استقامت قلبی – عروقی، قدرت عضلانی، استقامت عضلانی، چابکی) زنان سالمند می باشد.
تعداد 42 زن سالمند واجد شرایط (60 تا75 ساله) انتخاب و در دو گروه تمرین در خشکی (21 نفر) و تمرین در آب (21 نفر) طبقه بندی شدند. تعادل (آزمونY)، انعطاف پذیری بالاتنه (آزمون کشش پشت) و انعطاف پذیری پایین تنه (آزمون نشستن و رسیدن)، قدرت عضلانی بالا تنه (آزمون خم کردن بازو)، قدرت عضلانی پایین تنه (آزمون برخاستن از صندلی)، چابکی (آزمون 8 فوت راه رفتن) و برای استقامت قلبی – عروقی (آزمون های 6 دقیقه راه رفتن و 2 دقیقه گام برداری) قرار گرفت. نمونه ها بعد از انجام تمرین مورد اندازه گیری قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آزمون t مستقل آنالیز شدند(P< 0/05).
نتایج تحقیق نشان داد، که تفاوت معناداری بین دو گروه خشکی و آب در خصوص تعادل چشم بسته، تعادل خلفی جانبی، استقامت قلبی-عروقی (P> 0/05) مشاهد شد، اما در سایر متغیرها (P< 0/05) تفاوت معناداری مشاهده نشد.
از یافته های این تحقیق می توان نتیجه گیری کرد که بکارگیری تمرینات در آب و خشکی منجر به بهبود تمامی فاکتورهای مرتبط با سلامت سالمندان می شود، اما تمرینات در خشکی منجر به افزایش استقامت قلبی عروقی و تعادل در سالمندان می شود. با این وجود مطالعات بیشتری با حجم نمونه بالاتر و در گروه های مختلف سالمندان جهت تعیین تاثیر طولانی مدت این تمرینات پیشنهاد می شود.