تغییرات رادیوگرافیک ستون فقرات کمری و لگن در بیماران با ضایعه نخاعی مزمن

ضایعه نخاعی مزمن که از عوامل مهم اختلالات حسی و حرکتی می باشد زیان های بسیاری به دنبال دارد از این روی توجه به عوارضی که پس از آن ایجاد می شوند، ضروری به نظر می رسد. از مهم ترین عوارض ضایعه ی نخاعی مزمن تغییرات پیرامون استخوان ها و مفاصل این بیماران است که موجب ایجاد درد و افزایش ناتوانی حرکتی آنان می شود.
در این مطالعه مقطعی، 500 بیمار جانباز نخاعی بستری در بیمارستان خاتم الانبیای تهران از فروردین 1388 تا فروردین 1391، انتخاب و تصاویر رادیوگرافی ستون فقرات و لگن این بیماران از نظر وجود تغییراتی نظیر انواع اسیفیکاسیون های اطراف ستون فقرات، کاهش فاصله مفصل هیپ، ساکروایلییت، هتروتوپیک اسیفیکاسیون، انتزوفیت و وجود ترکش در گرافی ها مورد مطالعه قرار گرفت.
بین سن با تعداد مهره های درگیر (001/0P<)، اسیفیکاسیون شبیه پسوریازیس (048/0P=) و استئوفیت های بزرگ (037/0P=) و بین مدت گذشته از آسیب با کاهش فاصله مفصل هیپ (008/0P=) و تعداد مهره های درگیر (001/0P<) ارتباط معنادار دیده شد. بین وجود ترکش در گرافی و استئوفیت های بزرگ و نیز میزان هتروتوپیک اسیفیکاسیون نیز رابطه وجود داشت.
با توجه به نوع نمونه گیری و توجه به اینکه بیشترین علت ضایعه نخاعی در این مطالعه ترکش بوده است، نتایج ما قابل تعمیم به کل بیماران نخاعی نمی باشد. اما به طور کلی در گرافی کمر بیماران مورد مطالعه ما، استئوفیت، ترکش و اسیفیکاسیون شبیه پسوریازیس و در گرافی لگن آنان کاهش فاصله مفصل هیپ، ساکروایلییت و هتروتوپیک اسیفیکاسیون بیشترین تغییرات موجود بوده اند.