بررسی نقش پیشگویی کنندگی اومنتین-1، ویسفاتین و آدیپونکتین در از دست دادن تراکم معدنی استخوان در زنان یائسه: یک مطالعه کهورت آینده نگرانه

اطلاعات ضد و نقیضی پیرامون ارتباط آدیپوسیتوکاین ها با میزان تراکم معدنی استخوان و شکستگی های استئوپروتیک در زنان و مردان وجود دارد. در یک مطالعه مقطعی پیشین، ما پی بردیم که امنتین 1 و آدیپونکتین با تراکم معدنی استخوان در ناحیه لومبار در زنان یائسه ارتباط معکوس دارد. هدف این مطالعه، بررسی ارتباط امنتین 1، آدیپونکتین و ویسفاتین با تراکم معدنی استخوان در زنان یائسه، پس از 5/8 سال پیگیری می باشد.
تعداد 382 زن یائسه که به صورت تصادفی از سطح جمعیت بندر بوشهر از 8/5 سال پیش تحت مطالعه بودند مورد بررسی قرار گرفتند. سطح آدیپوسیتوکاین ها (ویسفاتین، امنتین 1، آدیپونکتین) و RANKL به روش الیزا در سطح پایه مطالعه، اندازه گیری شدند. تراکم معدنی استخوان در نواحی لومبار (L2-L4) و گردن فمور در سطح پایه مطالعه و پس از پیگیری 5/8 سال مورد سنجش قرار گرفت.
سرعت از دست دادن تراکم معدنی استخوان در نواحی فمور و لومبار به ترتیب 1/0 درصد و 3/4 درصد در سال در طول پیگیری 5/8 سال بود. در آنالیزهای رگرسیون چندگانه، سطوح آدیپوسیتوکاین های مورد مطالعه با تراکم معدنی استخوان در فاز دوم مطالعه ارتباطی را از خود نشان ندادند. همچنین سطوح سرمی این آدیپوسیتوکاین ها نقشی در پیشگویی رخداد پوکی استخوان در نواحی لومبار و گردن فمور نداشتند، اما سطح سرمی RANKL با تراکم معدنی استخوان در ناحیه لومبار (β=-0.341، p=0.018) و گردن فمور (β=−0.19، p=0.003) با تعدیل شاخص توده بدنی ارتباط چشمگیری را از خود نشان داد.
سطوح سرمی امنتین 1، آدیپونکتین و ویسفاتین، نقش پیشگویی کنندگی در از دست دادن تراکم معدنی استخوان و رخداد پوکی استخوان در زنان یائسه ندارند.