مقایسه الگوی فعالیت عضلانی اندام تحتانی در حین راه رفتن روی تردمیل و زمین در سرعت های مختلف

هدف از این مطالعه بررسی الگوی کلی فعالیت عضلانی اندام تحتانی در راه رفتن روی تردمیل و مقایسه آن با الگوی راه رفتن روی زمین در طول مرحله ایستایی بود.
مطالعه بر روی 25 نفر از دانشجویان دختر سالم 19 تا 25 سال انجام شد. الکترومیوگرافی سطحی از عضلات گاستروکنمیوس خارجی، همسترینگ داخلی و خارجی، واستوس داخلی و خارجی و گلوتئوس مدیوس ثبت شد. نمونه ها بر روی زمین (درمسیر 6 متری) با 3 سرعت متفاوت (سرعت آهسته، راحت و سریع خود) و بر روی تردمیل با سرعتهای مطابقت داده شده راه رفتند. الگوی کلی فعالیت عضلانی شامل شاخص تشابه و بزرگی در هرسرعت راه رفتن بر روی زمین و تردمیل از زمان برخورد پاشنه اندام غالب تا زمان برخورد پاشنه مقابل با سطح محاسبه و مقایسه شد.
هر دو اثر اصلی شرایط راه رفتن (0/001< P) و سرعت (0/001< P) و همچنین اثر متقابل شرایط راه رفتن و سرعت (0/001< P) بر بزرگی فعالیت عضلانی معنی دار شد. برای متغیر شاخص تشابه عضلانی هیچیک از دو اثر اصلی شرایط راه رفتن و سرعت و نیز اثر متقابل شرایط راه رفتن و سرعت معنی دار نشد.
الگوی فعالیت عضلانی حین راه رفتن روی زمین و تردمیل مشابه می باشد ولی راه رفتن روی تردمیل باعث فعالیت بزرگتری در عضلان اندام تحتانی می شود. نتایج این مطالعه در ارزیابی و برنامه ریزی استفاده از تردمیل در افراد و گروه های مختلف با در نظر گرفتن خستگی عضلانی ایجاد شده و خطر صدمات اسکلتی عضلانی کمک کننده است.