بهینه سازی پرتفوی متشکل از سهام صندوق های سرمایه گذاری مشترک بورس اوراق بهادار تهران با

گسترش و پیچیدگی روزافزون بازارهای مالی، تصمیم گیری در خصوص انتخاب نوع دارایی را برای سرمایه گذاران دشوار نموده است؛ از سویی بر اساس نظریه مدرن پرتفوی، متنوع سازی سرمایه گذاری ها می تواند منجر به کاهش نوسان ها در عین حفظ متوسط بازده گردد. همچنین با توجه به پیچیده شدن و سرعت عوامل تاثیرگذار، تشکیل پرتفوی بهینه با روش های سنتی کار دشواری است. هدف این پژوهش بهینه سازی پرتفوی متشکل از سهام صندوق های سرمایه گذاری مشترک با استفاده از الگوریتم ژنتیک و مقایسه آن با روش سنتی می باشد و همچنین تاثیر اندازه سبد سرمایه گذاری نیز مورد بررسی قرار گرفته است. برای این منظور، داده های 30 صندوق سرمایه گذاری مشترک فعال در بازار سرمایه ایران در طی سال های 1389 الی 1391 گردآوری شده است. نتایج حاکی از آن است که الگوریتم ژنتیک می تواند جهت انتخاب سبد متشکل از سهام صندوق های مشترک به کار رود و با استفاده از آزمون زوجی مشخص شد که سبدهای تشکیل شده با استفاده از الگوریتم ژنتیک نسبت به روش سنتی مطلوب تر می باشند. همچنین اندازه سبد تاثیر چندانی بر نتایج نداشته و در تمام سطوح، الگوریتم ژنتیک دارای عملکرد بهتری است. ضمنا هرچه تنوع سبد تشکیل شده بیشتر و بزرگ تر باشد، برتری عملکرد الگوریتم ژنتیک بر روش خطی قابل ملاحظه تر می شود.