بررسی اپیدمیولوژی حوادث ناشی از کار در شاغلین یک شرکت ساختمان سازی

صنایع ساختمانی به دلیل نرخ بالای حوادث، جزء صنایع با خطر بالا به شمار می روند. یافته های مربوط به تحلیل حوادث در مدیریت خطر، ارتقاء ایمنی و برنامه های پیشگیرانه نقش عمده ای ایفا می کند. هدف از مطالعه حاضر بررسی اپیدمیولوژی حوادث ناشی از کار در دو کارگاه یک شرکت ساختمان سازی در شهر تهران بر اساس فاکتورهای فردی، گروه های شغلی، عضو حادثه دیده و اعمال و شرایط ناایمن است.
این مطالعه توصیفی- تحلیلی، در کارگاه های یک شرکت ساختمان سازی در سال 1390 در شهر تهران صورت پذیرفت. حوادث ثبت شده در یک سال گذشته از کمیته ایمنی و بهداشت کارگاه دریافت و سپس اطلاعات مورد نیاز بر اساس طراحی مطالعه استخراج گردید. برای تحلیل داده ها و بررسی ارتباط میان فاکتورهای مرتبط با توزیع حوادث از آزمون های توصیفی، آزمون t مستقل و کای اسکوئر از نرم افزار SPSS 16استفاده گردید.
در طی سال 1390 جمعا تعداد 915 حادثه ثبت شده بود که از این میان 431 حادثه مربوط به کارگاه شماره 1 (47/1%) و 484 مورد، مربوط به کارگاه شماره 2 (52/9%) بود. برخورد با اشیا و گیر افتادن میان تجهیزات از دلایل اصلی ایجاد آسیب در کارگاه های این شرکت ساختمان سازی بود. بیشترین فراوانی حوادث مربوط به مشاغل قالب بندی و آرماتوربندی و کمترین فراوانی مرتبط با شغل جوش کاری بود. اعمال ناایمن بیش از شرایط ناایمن سبب رخداد حوادث شده اند و انگشتان دست، بیشترین فراوانی حادثه را از نظر عضو صدمه دیده داشته اند.
هیچ یک از این دو کارگاه ساختمان سازی از نظر رعایت اصول ایمنی در وضعیت خوبی قرار نداشته و به دلیل فراوانی حوادث در طبقه بندی صنایع با خطر بالا قرار دارند.