بررسی تاثیر برنامه آموزشی بر مهارت های ارتباطی میان فردی

بسیاری از صاحب نظران، توانایی برقراری ارتباط صحیح را از مهم ترین ویژگی های کارکنان بهداشتی- درمانی می دانند. آموزش مهارت های ارتباطی بیماران، می تواند نقش مهمی در ارتقای کیفیت خدمات و مراقبت داشته باشد. آموزش مهارت های ارتباطی باید جزئی از برنامه آموزش کارکنان بهداشتی باشد. پژوهش حاضر را با هدف بررسی تاثیر برنامه آموزش بهداشت بر ارتقای مهارت های ارتباطی میان فردی بهورزان دانشگاه علوم پزشکی سمنان در سال 1391 طراحی و اجرا شد.
در این مطالعه نیمه تجربی تعداد کل 70 نفر از بهورزان شاغل در خانه های بهداشت تحت پوشش چهار شهرستان سمنان و مهدیشهر (34 نفر)، گرمسار و آرادان (36 نفر) وارد مطالعه شدند و در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. مرحله اول گردآوری داده ها به صورت خودارزیابی با استفاده از پرسش نامه محقق ساخته، در هر دو گروه مداخله و کنترل و به طور هم زمان، به اجرا درآمد. سپس مداخله آموزشی طی چهار هفته متوالی، شامل دو کارگاه آموزشی یک روزه در هفته های اول و دوم، یک جلسه ایفای نقش، رفع اشکالات افراد گروه مداخله در هفته چهارم بود. جهت افراد گروه کنترل مداخله آموزشی اجرا نشد. گردآوری داده ها 8 هفته پس از اتمام مداخله آموزشی و با استفاده از پرسش نامه کتبی مشابه آزمون اولیه، به طور هم زمان و در هر دو گروه مداخله و کنترل اجرا شد.
قبل از مداخله، میانگین نمرات مهارت های ارتباطی عمومی و مهارت ارتباطی بازخورد، در دو گروه مداخله و کنترل دارای تفاوت آماری معنی دار بودند، ولی در بقیه مهارت های ارتباطی چنین اختلافی مشاهده نشد. با وجود این در مرحله بعد از مداخله، میانگین نمرات تمامی مهارت های ارتباطی و اختصاصی از اختلاف آماری معنی دار برخوردار شدند و مقدار این اختلاف در دو مهارت ارتباطی عمومی و مهارت اختصاصی بازخورد، در مقایسه با مرحله قبل از مداخله، بیش تر بود. نتایج آزمون آماری تی زوج نشان می دهد که در گروه مداخله، در همه مهارت ها (به جز مهارت گوش دادن فعال و مهارت تحسین و تشویق بعد از مداخله افزایش معنی دار رخ داده است ولی در گروه کنترل هیچ تغییری رخ نداده است.
نتایج این مطالعه نشان داد که طراحی و اجرای برنامه آموزشی مهارت های ارتباطی میان فردی، می تواند به ارتقای مهارت های ارتباطی بهورزان هم در بعد عمومی و هم در ابعاد اختصاصی منجر شود