درک بیماران و پرستاران بخش ویژه از اولویت بندی رفتارهای مراقبتی: بررسی مقایسه ای

مراقبت، جزء حیاتی و پیچیده پرستاری است که اهمیتی بنیادین در پرستاری دارد. ازآنجاکه مراقبت یک ارتباط بین فردی به حساب می آید در امر مراقبت کسب رضایت بیماران از اهمیت زیادی برخوردار است و چون بیماران دریافت کننده مراقبت هستند آگاهی ازنظر آنان در مورد مراقبت های ارائه شده مهم می باشد. بر همین اساس، پژوهش حاضر باهدف مقایسه دیدگاه های پرستاران و بیماران در مورد اولویت بندی رفتارهای مراقبتی انجام شده است.
مطالعه حاضر از نوع توصیفی- مقایسه ای است که به روش نمونه گیری در دسترس، 200 بیمار بستری و 200 پرستار شاغل در بخش های ویژه بیمارستان های شهر تبریز انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه لارسون (Care-Q) بود که رفتارهای مراقبتی را در شش زیرگروه مورد بررسی قرار می دهد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آمار توصیفی در نرم افزار SPSS v.21 استفاده شده است.
در هر دو گروه پرستاران و بیماران یافته ها نشان می دهد که بین دو گروه پرستار و بیمار اختلاف معنی داری در اولویت بندی رفتارهای مراقبتی وجود دارد)05/0(p<. بیماران بعد «در دسترس بودن پرستار» (0/02=p) و پرستاران بعد «پایش و پیگیری بیمار» (0/39=p) را به عنوان مهم ترین اولویت ارزیابی کرده اند.
با توجه به اختلاف معنادار دیدگاه دو گروه، پیشنهاد می شود که پرستاران نیازهای بیماران را به ویژه در حیطه های عاطفی روانی در نظر داشته باشند. همچنین از آنجاکه بیماران نسبت به مراقبت های بهداشتی و درمانی اطلاع کم تری دارند، لازم است جهت جلوگیری از کاهش کیفیت ارائه مراقبت در هر دو بعد مراقبت آموزش های مناسب و دقیق توسط مسئولین و مدیران برنامه ریزی شود.