چشم انداز جغرافیایی در تحلیل کارکرد فضای سایبر

به طور معمول اگر چه جغرافیا بر مبنای عناصر طبیعی و ارتباطات متقابل آن با انسان معنا می یابد، اما فارغ از کارکردها و نقش آفرینی این عناصر، امروزه، دامنه های جدیدی از فضا شکل گرفته که با توجه به ارتباط آن با گستره جغرافیایی بیانگر شمای جدیدی از فضای جغرافیایی می باشد.
تلاش انسان برای پدید آوردن جهانی به موازات جهان طبیعی به دلیل آن که انسان و محیط یا از طریق آزمون و خطا و یا از طریق تجارب و علم با یکدیگر در ارتباط می باشند، باعث شد تا ساختارهای مبتنی بر شبیه سازی کننده مد نظر محققان و دانشمندان قرار گیرد، تا از صرف هزینه های مادی، معنوی و زمانی در پیشبرد هر چه سریع تر علم جلوگیری شود. از این رو فضای مجازی از علم سایبرنتیک یعنی مناسبات میان انسان و ماشین منبعث شده که در شکل پیشرفته تر آن به وجود آوردنده واقعیت های مجازی، الگوهای شبیه سازی مجازی و فضای سایبر می باشد. با توجه به توسعه روز افزون تکنولوژی و کارکرد فضای مجازی در زندگی انسان ها و نیز وابستگی انسان به محیط های مجازی این سوال پیش می آید که آیا می-توان برای فضای سایبر، جغرافیایی خاص تعریف نمود؟ و اجزاء تشکیل دهنده این فضا چگونه می توانند بر رابطه میان انسان و جغرافیای طبیعی تاثیرگذار باشند؟
در این مقاله، با استفاده از روش تحلیلی- توصیفی تلاش گردیده تا به سوالات مذکور پاسخ داده شود. از این رو به نظر می رسد میان توسعه تکنولوژی ارتباطی و جغرافیا، ارتباط معنا داری وجود دارد که منجر به رشد دامنه های فضای شبکه ای و توسعه تحلیل های فضایی در جغرافیای فضای سایبر می گردد. بنابراین با توجه به رشدکارکردی فضای مجازی کلیه گرایش های جغرافیا تحت تاثیر آن قرار گرفته و منجر به شکل گیری چشم انداز داده های اطلاعاتی در این عرصه می شود.