بررسی مولفه های تاثیرگذار بر میزان رضایتمندی شهروندان از کیفیت محیط مسکونی (نمونه موردی: مناطق 1 و 8 شهر تبریز)

رشد سریع شهرها و توسعه کالبدی آن موجب بروز بحران های مختلف در زندگی شهری نظیر مشکلات محیطی و نزول کیفیت محیط زندگی شده است. پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان رضایتمندی شهروندان از کیفیت محیط های سکونتی و شناسایی متغیرهای تاثیرگذار بر میزان رضایتمندی شهروندان از محیط زندگی در مناطق 1 و 8 طرح جامع شهر تبریز صورت گرفته است. روش تحقیق پیمایشی-تحلیلی بوده که داده های مورد نیاز با استفاده از پرسشنامه جمع آوری و با آزمون های تحلیل عاملی، T-test و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند. براساس نتایج به دست آمده، میزان رضایتمندی ساکنان مناطق 1 و 8 شهر تبریز از کیفیت محیط زندگی در حد 2/862 با میانه 3 ارزیابی شده است که بیان گر میزان رضایتمندی متوسط ساکنین از محیط مسکونی شان می باشد. از میان هفت مولفه مورد بررسی در ضریب همبستگی پیرسون، پاسخ دهندگان از مولفه هفتم یعنی ضریب آسایش محیط مسکونی با سطح معناداری 0/385 و با ضریب همبستگی 0/045- اظهار نارضایتی نموده اند.