پهنه بندی شدت بیابان زایی با استفاده از مدل تاکسنومی اصلاح شده (مطالعه موردی، منطقه ابوزید آباد کاشان)

طبقه بندی و تهیه نقشه شدت بیابان زایی، به عنوان ابزاری کارآمد، نقش مهمی در ارزیابی توان محیطی و جلوگیری از بیابانی شدن یا ترمیم و احیا مناطق تخریب یافته بازی می کنند. بنابراین در این پژوهش با استفاده مدل تاکسنومی اصلاح شده (MNT) اقدام به ارزیابی و پهنه بندی آسیب پذیری زیست محیطی نسبت به خطر بیابان زایی در منطقه ابوزید آباد شد. نتایج حاصله ازکاربرد این مدل حکایت ازتوانایی بالای آن در ارزیابی و تهیه نقشه شدت بیابان زایی داشت. متوسط وزنی ارزش کمی شدت بیابان زایی برای کل منطقه، 0/54 برآورد شد، که در کلاس بیابان زایی شدید جای می گیرد. مطالعات انجام شده نشان داد که 29/5% درصد از کل منطقه مطالعاتی تحت آسیب پذیری خیلی شدید و 2/5% درصد شدیدا آسیب پذیر می باشد و آسیب پذیری با شدت متوسط (68%) بیش ترین سهم را در منطقه مطالعاتی به خود اختصاص داده است. نتایج این پژوهش امکان برنامه ریزی را برای به حداقل رساندن بیابان زایی در اثر انجام طرح های توسعه فراهم می سازد و می تواند شرایطی را ایجاد کند که با توجه به اولویت ها و پهنه بندی آسیب پذیری منطقه مطالعاتی، تعادل بین طرح های توسعه و محیط امکان پذیرگردد.