ارزیابی و اولویت سنجی شاخص های پایداری حمل ونقل شهری با استفاده از منطق فازی (نمونه موردی: شهر اهواز)

پژوهش حاضر با روش شناسی «توصیفی- تحلیلی» و کاربرد روش دلفی، با هدف ارزیابی و اولویت سنجی شاخص های پایداری حمل و نقل شهری در شهر اهواز به انجام رسیده است. جهت دست یابی به هدف یاد شده، شاخص های پایداری حمل ونقل شهری در سه بعد پایداری اقتصادی، پایداری اجتماعی و پایداری زیست محیطی با 30 متغیر دسته بندی و انتخاب شده و جهت ارزیابی و اولویت سنجی وضعیت آن ها در حمل ونقل شهری اهواز، از نظرات 30 نفر از کارشناسان در سه حوضه، شامل اساتید دانشگاه، کارشناسان اجرایی شهرداری های مناطق هشتگانه شهری و سازمان حمل و نقل شهری اهواز استفاده شده است. برای تحلیل داده های به دست آمده، وزن های به دست آمده به صورت اعداد فازی مثلثی در قالب مدل حداقل مجذورات لگاریتمی فازی (FLLS) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج به دست آمده نشان می دهد که شاخص پایداری اقتصادی در سه بخش حداقل، میانگین و حداکثر وزن فازی به ترتیب با کسب 0/447، 0/578 و 0/689 وزن فازی، نسبت به دیگر شاخص ها برای بسترسازی حمل و نقل پایدار در شهر اهواز از اولویت اصلی برخوردار می باشد. تحلیل این فرایند برای اولویت سنجی متغیرهای پژوهش نیز نشان می دهد که متغیر بسترسازی امکانات و منابع برای ارتباطات الکترونیکی در بخش شاخص پایداری اقتصادی، متغیر حمایت از ایمنی و امنیت اجتماعی در بخش شاخص پایداری اجتماعی و کاهش آلاینده های آب هوایی در بخش شاخص پایداری زیست محیطی داری بیش ترین وزن ها در بخش حداقل، میانگین و حداکثر وزن فازی شدند.