بررسی آلودگی باکتریال تیغه های لارنگوسکوپ در بخش های درمانی بیمارستان موسی بن جعفر(ع) قوچان

یکی از راه های کنترل عفونت بیمارستانی، شناسائی و تعیین ابزار انتقال و نوع آلودگی قابل انتقال با آن می باشد تا در پیشگیری و درمان کمک کننده باشد. هدف از این مطالعه تعیین فراوانی آلودگی، نوع و شدت آلودگی تیغه های لارنگوسکوپ به مدت 4 ماه در بخش های درمانی بیمارستان موسی بن جعفر (ع) قوچان در سال 1389 بود.
روش کار به صورت توصیفی بوده و بطور تصادفی انجام شده است. ازتیغه های لارنگوسکوپ ضد عفونی شده در طول 4 ماه 104 مورد نمونه برداری شد. نمونه برداری با سواپ استریل انجام و کشت انجام می گردید. درصورت رشد باکتری و ایجاد کلونی، لام تهیه شده و از نظر نوع باکتری و شدت رشد باکتری مورد بررسی قرار داده می شد. اطلاعات جمع آوری شده بوسیله نرم افزار SPSS ورژن 17 و بر اساس تست های کای دو و آمار توصیفی تجزیه و تحلیل گردید.
نتایج نشان می دهد که 55 عدد (52/9%) از تیغه ها آلوده بودند. بیشترین نوع آلودگی مربوط به سوش میکروبی استافیلوکک کواگولاز منفی با 20 مورد (36/4%) و کمترین نوع آلودگی مربوط به انتروکوک با 5 مورد (9/1%) می باشد. در مقایسه شدت آلودگی بین بخش های درمانی بیشترین مربوط به اتاق عمل و کمترین مربوط به بخش های اطفال و جراحی مردان بود.
اصول و روش کلی مشترکی در شستشو و ضد عفونی تیغه های لارنگوسکوپ به کار می رود که روش قابل قبولی است. اما رعایت جزئیات و رعایت دقیق مراحل شستشو و ضد عفونی توسط افراد در بخش ها متفاوت است و قابل تائید نیست که نیازمند آموزش و سخت گیری بیشتر از طرف واحد کنترل عفونت می باشد.