رابطه ارتفاع از سطح دریا، شیب، و سن درخت با دل قرمزی راش (Fagus Orientalis Lipsky) در جنگل های حوزه شفارود گیلان

در این تحقیق، رابطه ارتفاع از سطح دریای آزاد، شیب زمین، و سن درخت با پدیده دل قرمزی راش در جنگل های حوزه شفارود بررسی شد. برای جمع آوری داده از روش خط نمونه استفاده شد. نتایج این بررسی نشان داد که از 476 اصله درخت نمونه، 132 اصله به پدیده دل قرمزی مبتلا بودند. درختان مبتلا به دل قرمزی در جنگل های حوزه شفارود، با اطمینان 95 درصد در بازه 4/6 ± 27/7 درصد قرار گرفته بودند. در این بررسی مشخص شد که میانگین نسبت دل قرمزی (Ki) در سه منطقه ارتفاعی از نظر آماری معنی دار است. نسبت دل قرمزی (Ki) در منطقه 1000 تا 1500 متر ارتفاع از سطح دریا از دو منطقه دیگر بیشتر بود. ضریب همبستگی بین نسبت مساحت دل قرمزی (Ki) تعداد 132 اصله درخت با شیب عرصه برای مشخص شدن رابطه این دو متغیر (ˆr = 0.271، p- value = 0.097) محاسبه شد که با اطمینان 95 درصد بین مساحت دل قرمزی و شیب عرصه وابستگی معنی دار وجود نداشت. شکل دل قرمزی در مقطع درختان گونه راش طرح مشخصی نداشت و به شکل و اندازه های مختلف دیده شد. نتایج نشان داد که با افزایش سن درختان، درصد فراوانی دل قرمزی نیز بیشتر می شود و از 150 سالگی با شدت بیشتر گسترش می یابد؛ به طوری که این نسبت، در مراحل رویشی مسن به جوان برابر با 2/74 بوده است.