بررسی کمی تغییرپذیری دامنه حرکتی مفصل آرنج براثر خستگی عضلانی

هدف از این مطالعه بررسی کمی تغییرپذیری دامنه حرکتی مفصل آرنج براثر خستگی اسکلتی عضلانی است.
با نمونه گیری غیراحتمالی قضاوتی، تعداد 10 فرد سالم وارد مطالعه شدند. هر آزمودنی چهار فعالیت خسته کننده را با دو وزنه که وزنشان 10 و 20 درصد حداکثر توانایی دینامیک فرد در خم کردن آرنج سمت غیرغالب بود، در دو سرعت تکرار انجام می داد. با استفاده از الکتروگونیامتر و الکترود های سطحی الکترومیوگرافی، دامنه حرکتی آرنج و فعالیت عضلات بازویی زند اعلایی (براکیورادیالیس) و دوسر بازویی ثبت شد. آنالیز افت وخیز بدون روند (DFA) نیز برای محاسبه هم بستگی تغییرات دامنه حرکتی به کار رفت. همچنین، تاثیر شرایط آزمایش با آنالیز کروسکال-والیس آزموده شد.
آنالیز آماری نشان داد که در سه حالت از چهار فعالیت درحال آزمایش، هم بستگی بلندمدت بین نوسانات دامنه حرکتی وجود داشت (1≤α>0٫5). باوجود تفاوت بیومکانیکی بین این سه حالت آزمون، ضریب هم بستگی بلندمدت یکسان بود (0٫548=P). فعالیت در وضعیت بار زیاد و سرعت تکرار کم، با دیگر وضعیت ها متفاوت بود (0٫047=P).
در تمرینات تکرارشونده ورزشی یا توان بخشی، پیشنهاد می شود بار زیاد با سرعت کم در وضعیت بیومکانیکی کنترل شده ای حمل شود؛ زیرا چنین فعالیت هایی، در حین خستگی ممکن است به آسیب های اسکلتی عضلانی منجر شود.