بررسی اثرات جانبی داروی دفراسیروکس بر ساختار و عملکرد آنزیم کاتالاز کبدی گاو در شرایط In vitro

امروزه کلاتورهای خوراکی از جمله داروی دفراسیروکس برای درمان بار اضافی آهن ناشی از انتقال خون مورد استفاده قرار می گیرد. با توجه به نقش حائز اهمیت کبد در سم زدایی و متابولیزه کردن داروها و اهمیت کاتالاز به عنوان آنزیم کلیدی در سم زدایی بدن، در این مطالعه به بررسی اثر داروی دفراسیروکس به عنوان عامل کلاته کننده ی آهن بر روی ساختار و سینتیک آنزیم کاتالاز کبد گاوی پرداخته شده است.
دراین مطالعه ی تجربی تغییرات فعالیت آنزیم در حضور و عدم حضور غلظت های مختلف داروی دفراسیروکس با استفاده از دستگاه اسپکتوفوتومتر (مرئی- ماوراء بنفش) اندازه گیری شد. همچنین تغییر در ساختمان سه بعدی و عملکردی آنزیم با استفاده از تغییرات در نشر ذاتی آنزیم با مطالعات طیف سنجی فلوئورسانس بررسی گردید. داده ها در نرم افزار Excel تجزیه و تحلیل شدند.
نتایج مطالعات سینتیکی آنزیم نشان می دهد که غلظت های افزایشی دارو منجر به کاهش فعالیت آنزیم و در نتیجه مهار واکنش آنزیمی کاتالاز گردید. همچنین در حضور دارو، شدت نشر ذاتی آنزیم کاهش یافته و در محیط سه بعدی اطراف کروموفورهای آنزیم تغییرات فاحشی رخ داد. داروی دفراسیروکس دارای 2 جایگاه اتصال روی آنزیم کاتالاز کبدی در دو دمای محیط و فیزیولوژیک است.
نتایج مطالعات فوق نشان می دهد که داروی دفراسیروکس به عنوان یک کلاتور، از طریق اتصال به آهن موجود در جایگاه فعال آنزیم کاتالاز، موجب مهار فعالیت آنزیم شده و امکان دارد از این طریق منجر به نارسایی و عوارض جانبی درکبد شود.