نقش شناسایی شاخصهای ارزیابی فناوری در توسعه آموزشهای مهندسی

از ارکان اصلی سیاستهای تولید علم و توسعه فناوری یک کشور ارزیابی منظم فعالیتهای مربوط به آن است. سطح و میزان فعالیتهای فناوری را می توان برای یک کشور و در سطوح مختلف بین المللی، ملی و برای موسسات فناور شامل پژوهشکده ها و مراکز رشد و فناورانه و در آخر برای فعالیتهای افراد فناور شناسایی و ارزیابی کرد. نتایج این ارزیابی می تواند به بهبود عملکرد و در صورت نیاز بازنگری مستمر اهداف، ساختارها، روش های اجرایی و از همه مهم تر اصلاح روش های متناسب آموزش مهندسی با نیازهای فناوری کشور و تحولات جهانی منجر شود. در این مقاله با معرفی شاخصهای ارزیابی فناوری در سه سطح کشوری، موسسه ای و فردی، ارتباط مستقیم یا غیرمستقیم بین ارزیابی با توسعه و بهبود آموزش مهندسی بررسی شده است. راهکارهای به دست آمده از این نتایج می تواند سبب توسعه آموزش مهندسی در کشور و جهت گیری آن به سمت تربیت مهندسانی با توانایی های فناورانه بشود.