ارزیابی اثر عسل بر روی قدرت کشندگی و تولید نیتریک اکساید توسط ماکروفاژهای صفاقی موش BALB/c علیه آسپرجیلوس فومیگاتوس

عسل یک ترکیب قندی فوق اشباع دارای خاصیت ضد التهابی و آنتی اکسیدانی می باشد. از آنجایی که در سال های اخیر بیماری های قارچی و نیز مقاومت دارویی افزایش داشته است استفاده از ترکیبات طبیعی با خاصیت تحریک سیستم ایمنی می تواند مفید واقع شود.
هدف از این مطالعه ارزیابی اثر سه نوع عسل ایرانی بر قدرت کشندگی و تولید نیتریک اکساید توسط ماکروفاژهای صفاقی در موش BALB/c بود.
در این مطالعه سه نوع عسل از مناطق مختلف ایران تهیه گردید و در یک دوره 10 روزه به موش خورانده شد. بعد از آن موش ها یوتانایز گردیده و ماکروفاژهای صفاقی آنها کشت داده شد. روی این سلول ها آزمایش قدرت کشندگی و سنجش تولید نیتریک اکساید انجام گردید.
این مطالعه نشان داد که عسل قدرت کشندگی ماکروفاژها را افزایش می دهد و این افزایش در مقایسه با گروه کنترل معنی دار بود (p<0.05). در مورد تولید نیتریک اکساید، نسبت به گروه کنترل در گروه تیمار شده با عسل مناطق شمالی و مرکزی کاهش و در گروه تیمار شده با عسل جنوبی و مخلوط افزایش مشاهده گردید (p<0.05). در هیچ یک از گروه ها تحریک ماکروفاژها با لیپوپلی ساکارید (LPS) افزایش معنی داری را در تولید نیتریک اکساید نشان نداد (p<0.05).
نتیجه گیری نهایی: عسل دارای خاصیت ضد التهابی بوده و علاوه بر این، می تواند با افزایش قدرت کشندگی ماکروفاژها، توانایی آنها را در حذف کنیدی آسپرجیلوس فومیگاتوس افزایش دهد.