مبانی بارگذاری سیستم های پهلوگیریثابت در سواحل و بنادر

امروزه با افزایش ظرفیت و ابعاد کشتی ها و همچنین لزوم پهلوگیری شناورهای با رده های بالا در بنادر، نیاز به سیستم های ضربه گیر با ظرفیت جذب انرژی مناسب به طرز چشمگیری در اسکله های بنادر مشاهده می گردد. عملکرد اصلی فندر ها (ضربه گیر ها) آنست که در حین فرآیند پهلوگیری از بروز صدمه و خسارت به کشتی و اسکله جلوگیری بعمل آورد. بار وارده از ناحیه ی کشتی (در حین پهلوگیری) ممکن است بصورت یک ضربه ی دینامیکی، واکنشی ساینده و یا فشار مستقیم باشد لذا چنانچه این اثرات به بکارگیری تمهیداتی خنثی نگردند ممکن است موجب آسیب گسترده ی سازه ای (سازه ی کشتی و یا اسکله) گردند. بطور کلی میزان انرژی جذب شده و حداکثر ضربه ی وارده از جمله معیار های طرح اولیه ی ضربه گیر ها می باشند و در عین حال تاثیرات عوامل محیطی در پهلوگیری و نا مناسب بودن شکل،جنس و هندسه ی برخی ضربه گیرها باعث مشکلاتی درزمان پهلوگیری کشتی ها و تخریب این سازه ها می گردد. از این رو این مقاله با توجه به معیارهای و انجام یک مطالعه ی موردی به تعیین میزان این انرژی جهت 10 محموله بر می پردازد.