سطح خونی سرب در گاوهای شهر اهواز

مسمومیت با سرب یکی از مهم ترین علل مسمومیت با فلزات در بین دام های اهلی است. در گاو دریافت مقادیری از سرب، کم تر از آنچه منجر به نشانه های بالینی می گردد، می تواند با تغییرات متابولیکی و کاهش وزن همراه شود. در این مطالعه غلظت خونی سرب در دو گروه سنی و دو نژاد در گاوهای شهرستان اهواز مورد ارزیابی قرار گرفته است. نمونه گیری در حد فاصل فروردین تا خرداد 1391 و روی 100 راس گاو موجود در مناطق روستای جسانیه بزرگ، روستای شیبان، روستای الباجی، سه راه سوسنگرد، روستای گمبوعه بزرگ، کوی گلدشت، روستای دامغه، روستای بهر و بیمارستان دانشکده ی دامپزشکی دانشگاه شهید چمران اهواز انجام گرفت. نمونه های خون هپارینه در فریزر (20- درجه ی سانتی گراد) نگهداری و در کوتاه ترین زمان ممکن به آزمایشگاه پیرایه زیست قزوین منتقل شدند. اندازه گیری سرب در این محل با بهره بردن از دستگاه جذب اتمی دارای کوره ی گرافیتی صورت پذیرفت. نتایج با استفاده از آزمون من- وایتنی و آزمون کروسکال والیس مورد تجزیه و تحلیل آماری واقع شد. نتایج نشان داد که مقادیر میانگین و خطای معیار از میانگین سرب خون دام های مورد مطالعه 46/2±93/39 قسمت در بیلیون می باشد. اختلاف بین مقادیر سرب خون دو گروه سنی (واجد دندان شیری و حداقل یک دندان بالغ)، دو جنس و دو نژاد (بومی و دو رگ) معنی دار نبود. میزان سرب خون دام های دریافت کننده ی آب تصفیه به طرز معنی داری بیش تر ازگروهی بود که به آب غیرتصفیه دسترسی داشتند. هم چنین میزان سرب خون دام های نگهداری شده در دانشکده ی دامپزشکی بیش تر از سایر مناطق (به استثنای دام های منطقه ی سه راه سوسنگرد) بود. نتایج این تحقیق نشان می دهد که سطوح خونی سرب دام های مورد مطالعه در محدوده ی قابل قبول می باشد. ضمن این که نزدیکی به مناطق شهری در مقایسه با سن، جنس، نژاد و منبع آب شرب عاملی با اهمیت تر در افزایش سرب خون به حساب می آید.