کانی شناسی و بلورشیمی لامپروفیرهای شمال غرب ایران

در شمال غرب ایران، بیرون زدگی های متعددی از سنگ های لامپروفیری به صورت دایک و سیل حضور دارند. این لامپروفیرها به دو نوع غنی از میکا و غنی از آمفیبول قابل تقسیم اند. لامپروفیرهای غنی از آمفیبول شامل فنوکریست های آمفیبول، شبه ریخت اولیوین، کلینوپیروکسن در زمینه ای از فلدسپار و شیشه دگرسان شده هستند. لامپروفیرهای غنی از میکا شامل فنوکریست های میکا، کلینوپیروکسن هستند که در زمینه ای از فلدسپار و شیشه قرار دارند. ترکیب بلورهای آمفیبول بیشتر کرسوتیتی، میکاها فلوگوپیتی و کلینوپیروکسن ها از نوع دیوپسید – سالیت هستند. کلینوپیروکسن های لامپروفیرهای غنی از آمفیبول در مقایسه با لامپروفیرهای غنی از میکا حاوی اکسید آلومینیوم بالایی هستند. بر اساس ترکیب کانی ها، ماگمای به وجود آورنده لامپروفیرهای مورد بررسی میزان گریزندگی اکسیژن بالایی داشته و این ماگما در عمق کم دستخوش تبلور بخشی شده است. بر اساس کانی شناسی، لامپروفیرهای غنی از میکا دارای ماهیت آهکی- قلیایی و از نوع مینت بوده و لامپروفیرهای غنی از آمفیبول ماهیت قلیایی و از نوع کامپتونیت هستند. لامپروفیرهای غنی از میکا از یک گوشته لیتوسفری غنی شده در اثر عوامل فرورانشی و حاوی فلوگوپیت و یا آمفیبول پتاسیم دار در یک محیط کوهزایی ایجاد شده اند. لامپروفیرهای غنی از آمفیبول احتمالا از یک گوشته ی لرزولیتی حاوی کانی های آبدار منشاء گرفته اند.