اثر درمانی ریلوزول به عنوان درمان کمکی در بهبود علائم افراد مبتلا به اسکیزوفرنی نوع مداوم

ارزیابی سودمندی ریلوزول (یک مهارکننده آزادسازی گلوتامات) به عنوان درمان کمکی در درمان علائم مثبت و منفی بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی نوع مداوم.
یک مطالعه تصادفی شده دو سو بی خبر با کمک پلاسبو که در آن 30 بیمار مبتلا به اسکیزوفرنی نوع مداوم بر اساس DSM-IV-TR به طور تصادفی ریلوزول به مقدار mg/d100 و یا پلاسبو همراه با ریسپریدون به مقدار mg/d6 به مدت هشت هفته دریافت کردند. کلیه بیماران توسط مقیاس PANSS و مقیاس EPS در شروع درمان و در هفته های 4 و 8 مورد ارزیابی قرار گرفتند. از مقیاس همیلتون افسردگی جهت ارزیابی افسردگی در شروع درمان و هفته 8 استفاده شد.
مطالعه با 30 بیمار به اتمام رسید. گروه دریافت کننده ریلوزول بهبود قابل توجهی در علائم منفی نسبت به گروه دریافت کننده پلاسبو در انتهای مطالعه نشان دادP<0.001 و همان میزان سودمندی در امتیاز نهایی P<0.001 و میزان سایکوپاتولوژی عمومی دیده p=0،001. هرچند گروهای دریافت کننده ریلوزول و پلاسبو کاهش در علائم مثبت نشان ندادند. نمرات مقیاس همیلتون افسردگی و مقیاس عوارض دارویی بین دو گروه تفاوتی نداشت. فراوانی سایر عوارض دارویی نیز در بین دو گروه مشابه بود.
اضافه شدن ریلوزول می تواند سبب کاهش علائم منفی اولیه در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی گردد.