بررسی نقش تعدیلی شخصیت بین عدالت سازمانی ادراک شده و رفتار مدنی سازمانی

هدف این پژوهش بررسی نقش تعدیلی پنج عامل بزرگ شخصیت بر ارتباط بین عدالت سازمانی ادراک شده و رفتار مدنی سازمانی است. نمونه پژوهش 148 نفر از کارکنان یک مجموعه اداری بودند که به شیوه نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه پنج عامل بزرگ شخصیت (دنوی و اوزوالد، 2012)، پرسشنامه عدالت سازمانی (شیبااوکا و همکاران، 2010) و پرسشنامه رفتار مدنی سازمانی (لی و آلن، 2002) بودند. داده ها با استفاده از تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که وظیفه شناسی، رابطه بین عدالت توزیعی و رفتارهای مدنی سازمانی معطوف به سازمان را تعدیل می کند و همچنین برونگرایی و توافق پذیری، رابطه عدالت بین فردی را با رفتار مدنی سازمانی معطوف به سازمان تعدیل می نمایند. تحلیل رگرسیون تعقیبی نشان داد که وقتی وجدانی بودن و برونگرایی بالاست، رابطه معنادار مثبتی بین عدالت توزیعی و بین فردی ورفتار مدنی سازمانی معطوف به سازمان وجود دارد، اما وقتی توافق پذیری بالا است، افزایش عدالت بین فردی منجر به کاهش رفتارهای مدنی سازمانی معطوف به سازمان می شود. نتایج این پژوهش نشان داد که پنج عامل بزرگ شخصیت از مجموعه عواملی هستند که لازم است در هنگام مطالعه رابطه عدالت سازمانی با رفتارهای انسان در محیط کار مورد توجه قرار گیرند.