تاثیر سنوات تحصیلی، روان رنجوری و راهبردهای یادگیری خودنظم دهی بر فرسودگی تحصیلی: آزمون یک مدل مفهومی

این مطالعه توصیفی با هدف بررسی تاثیر سنوات تحصیلی، روان رنجوری و راهبردهای یادگیری خودنظم دهی بر فرسودگی تحصیلی برای آزمون یک مدل نظری انجام گرفت. جامعه آماری مطالعه، تمامی دانشجویان مقاطع کاردانی و کارشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اشکذر به حجم 1162 نفر بود. نمونه تحقیق 290 نفر از این دانشجویان را شامل شد که با روش نمونه گیری خوشه ایانتخاب شدند. مقیاس روان رنجوری (کاستا و مک کری، 1992)، پرسشنامه راهبردهای انگیزشی برای یادگیری (پینتریچ و دی گروت، 1990) و پرسشنامه فرسودگی تحصیلی (برسو و همکاران، 2007) ابزارهای پژوهش و آزمون های همبستگی ساده و تحلیل مسیر روش های آماری مورد استفاده بودند. نتایج مطالعه، همسو با فرضیه ها نشان داد که سنوات تحصیلی (05/0>P) و روان رنجوری (01/0>P) به شکلی مثبت و خودکارآمدی (01/0>P)، ارزشگذاری درونی (01/0>P) و خودتنظیمی (05/0>P) به شکلی منفی بر فرسودگی تحصیلی تاثیر دارند. همچنین توان متغیر خودتنظیمی در میانجیگری تاثیر عوامل روان رنجوری (05/0>P)، خودکارآمدی (01/0>P) و ارزشگذاری درونی (05/0>P) بر فرسودگی تحصیلی به تایید رسید. در مجموع 58 درصد واریانس فرسودگی تحصیلی را این متغیرها تبیین می کند.