الگوها و عناصر ساختاری و نشانه ای نمایشی در حکایتی از بوستان سعدی

ادبیات و هنرهای نمایشی پیوند نزدیک و دیرینه ای با یکدیگر دارند. میراث ادبی ما، قابلیت های بسیاری برای تبدیل شدن به آثار نمایشی دارد؛ لازمه این امر کشف و معرفی نیروهای هنری و زیبایی شناسانه بالقوه موجود در این میراث ادبی است که امروزه توجه محققان بسیاری را به خود جلب نموده است. در حکایت های سعدی نیز، بسیاری از ظرفیت ها و عناصر ساختاری نمایشی چون: تعریف، درآمد، هماهنگی، آشفتگی، تعلیق، گره گشایی، کلام پایانی، شخصیت پردازی و... وجود دارد. در این مقاله ساختار و عناصر ساختاری نمایشی را در حکایتی از باب سوم بوستان، به نام «در صبر و ثبات روندگان» بازجسته ایم و علاوه بر آن این حکایت جذاب را از حیث علم نشانه شناسی نمایشی نیز تجزیه و تحلیل نموده ایم. تا جنبه هایی موثر از زیباشناختی و هنری آثار سعدی -که کمتر بدان پرداخته شده است- را به نمایش گذاریم.