مقایسه خودکارآمدی دانش آموزان با توجه به الگوهای ارتباطی خانواده

هدف این پژوهش مقایسه خودکارآمدی دانش آموزان با توجه به الگوهای ارتباطی خانواده در شهر پارس آباد بود. روش پژوهش پس رویدادی و از نوع علی- مقایسه ای است و از میان جامعه آماری 160 نفر از طریق نمونه گیری تصادفی خوشه ایبه عنوان نمونه گزینش شدند. برای گردآوری داده ها از مقیاس تجدید نظر شده الگوهای ارتباطی خانواده و پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شرر استفاده شد. داده ها از طریق آزمونهای تحلیل واریانس یک راهه، آزمون تعقیبی شفه و ضریب اتا مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج حاصل نشانگر آن بود که خودکارآمدی دانش آموزان با توجه به الگوهای ارتباطی خانواده متفاوت است و فرزندان خانواده های کثرت گرا و توافق کننده از خودکارآمدی بالا و فرزندان خانواده های محافظت کننده و بی قید از خودکارآمدی پایین برخوردارند. بر اساس نتایج این پژوهش پیشنهاد می شود که به منظور تقویت خودکارآمدی فرزندان، والدین زمینه های لازم را برای تعاملات باز و سر گشاده در خانواده فراهم کنند و ضمن تشویق فرزندان به اظهار نظر و مشارکت در تعاملات خانواده آنها را متوجه کنند که نظرات و عقایدیشان ارزشمند است و در تصمیم گیری های خانواده به کارگرفته می شوند.