بررسی کارایی علف کش های فورام سولفورون، سولفو سولفورون، متریبیوزین و آکلونیفن بر کنترل علف های هرز در گوجه فرنگی (Lycopersicon esculentum L.)

به منظور بررسی کارایی علف کش ها در مبارزه با علف های هرز گوجه فرنگی، آزمایشی در سال 1389 در شهرستان چناران در استان خراسان رضوی انجام شد. آزمایش در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار به اجرا در آمد. تیمارهای آزمایش شامل علف کش سولفوسولفورون(آپیروس) درچهار سطح (20، 40، 60 و 80 گرم در هکتار)، علف کش آکلونیفن(چلنج) در چهار سطح (1، 2، 3 و4 لیتر در هکتار)، فورام سولفورون(اکوئیپ) در چهار سطح (1، 5/1، 2 و 5/2 لیتر در هکتار)، علف کش متریبیوزین(سنکور) در چهار سطح (100، 200،300 و 600 گرم در هکتار) بود. تیمار شاهد با علف هرز(دز صفر علف کش) و شاهد بدون علف هرز(وجین کامل) نیز در نظر گرفته شد. به منظور اندازه گیری تراکم، وزن خشک، درصد مهار عف هرز و ارزیابی اثر علف کش بر گوجه فرنگی بر اساس جدول EWRC، نمونه برداری قبل از تیمار علف کش و20 روز پس از آن انجام شد. در انتهای فصل رشد صفات مربوط به گوجه فرنگی شامل وزن خشک تک بوته، عملکرد تک بوته و عملکرد میوه گوجه فرنگی اندازه گیری شد. در بین علف کش های مورد استفاده علف کش متریبیوزین، سولفوسولفورون، فورام سولفورون و آکلونیفن به ترتیب مهار ضعیف تا مطلوب علف های هرز را در پی داشتند. از طرف دیگر کمترین وزن خشک و تعداد علف های هرز از دزهای بالای علف کش های مورد استفاده به دست آمد که البته با خسارت هایی به گوجه فرنگی هم همراه بود. علف کش های فورام سولفورون، سولفوسولفورون و متریبیوزین به ترتیب بیشترین وزن خشک تک بوته گوجه فرنگی و علف کش های متریبیوزین و آکلونیفن به ترتیب بیشترین عملکرد تک بوته را داشتند. در مجموع علف کش آکلونیفن در دزهای 2 و 3 لیتر درهکتار، فورام سولفورون در دز5/1 لیتر در هکتار، متریبیوزین در دز 300 گرم در هکتار و سولفوسولفورون در دز 20 گرم در هکتار هم کنترل مطلوب علف های هرز و هم بالاترین عملکردهای گوجه فرنگی را با کمترین خسارت به گیاه زراعی در پی داشتند.