تحلیل ساختاری اثر سبک رهبری توزیعی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مدارس راهنمایی پسرانه شهر تهران

این پژوهش به منظور بررسی الگوی ساختاری اثر سبک رهبری توزیعی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان با میانجیگری خوشبینی تحصیلی معلم، رضایت شغلی معلم، تعهدسازمانی معلم، اجرا شد. به منظور اجرای این پژوهش از مدارس راهنمایی مناطق بیستگانه شهر تهران، نمونه متشکل از 406 معلم پایه سوم راهنمایی انتخاب شد. معلمان شرکتکننده در این پژوهش به پرسشنامه های پژوهش پاسخ دادند. پیشرفت تحصیلی دانشآموزان بر اساس نمرات آنها در دروس علوم و ریاضی اندازهگیری شد. تحلیل عاملی تاییدی الگوی اندازه گیری متغیر نهفته را تایید کرد. در این پژوهش، اثر سبک رهبری توزیعی و متغیرهای میانجی گر بر پیشرفت تحصیلی در قالب الگوی مفروض و همچنین الگوی نهایی مورد تحلیل قرار گرفت. پنج شاخص تقریب ریشه میانگین، (GFI) نیکویی برازش، (CFI) برازش مقایسه ای، (X اصلی شامل خی دو (2 برای گزارش میزان برازش الگوی (AGFI) و نیکویی برازش تطبیقی (RMSEA) مجذورات خطا مفروض پژوهش بررسی و گزارش شد. نتایج نشان داد که الگوی مفروض از برازش نسبتا خوبی برخوردار است ولی یکی از مسیرهای مفروض معنادار نمیباشد. با اصلاح الگو و ارائه الگوی نهایی، تمام تا ثیرات 0 از / مستقیم و غیرمستقیم و کل بر آن معنادار بود. بهطورکلی این الگو برازش خوبی با داده نشان داد و 11 واریانس پیشرفت تحصیلی را تبیین کرد. نتایج این پژوهش اهمیت توجه به اثر غیرمستقیم به سبک رهبری توزیعی را با توجه به متغیرهای میانجیگر را نشان میدهد.