تاثیر آموزش غنی سازی روابط بر رضایت مندی زناشویی در معلمان زن مقطع ابتدایی شهر بیرجند در سال 1391

ازدواج و زندگی زناشویی نقش اساسی در تعالی و سلامت روانی انسانها داشته و احساس رضایت از زندگی نقش مهمی در میزان کارکردهای بهنجار خانواده ایفا می کند. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر آموزش غنی سازی روابط زناشویی بر رضایتمندی زناشویی معلمان زن مقطع ابتدایی در سال 1391 انجام شد.
این مطالعه نیمه تجربی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بر روی هشتاد نفر از معلمان زن مقطع ابتدایی شاغل در آموزش و پرورش شهر بیرجند که به روش نمونه گیری چند مرحله ای انتخاب شدند، انجام شد. معلمان در دو گروه مداخله (چهل نفر) و کنترل (چهل نفر) قرار گرفتند. آموزش مهارتهای غنی سازی روابط زناشویی در هشت جلسه نود دقیقه ای به همراه بحث گروهی به معلمان گروه مداخله داده شد. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه استاندارد 49 سوالی رضایتمندی زناشویی MSQ (Marital Satisfaction Questionnaire) بود. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS ویرایش 16 و آزمونهای آماری Independent T Test، Paired T Test، Kruskal-Wallis و Mann-Whitney U در سطح معنی داری 05/0 تجزیه و تحلیل شدند.
بر اساس نتایج به دست آمده، میانگین نمره رضایتمندی زناشویی در کل و مولفه های آن در معلمان گروه مداخله بعد از آموزش نسبت به قبل از آن به طور معنی داری افزایش داشت (001/0 = p) ولی در گروه کنترل تفاوت معنی داری بین میانگین نمره رضایتمندی زناشویی در کل و مولفه های آن قبل و بعد از آموزش مشاهده نشد (05/0 p>).
آموزش غنی سازی روابط در افزایش رضایتمندی زناشویی و ابعاد آن (جاذبه، تفاهم، طرز تلقی و سرمایه گذاری) موثر بود، بنابراین از برنامه آموزش غنی سازی می توان به عنوان یک مداخله مناسب جهت افزایش رضایتمندی زناشویی افراد استفاده کرد.