بررسی ارتباط حمایت اجتماعی و احساس رضایت مندی از زندگی در میان سالمندان ساکن آسایشگاه های شهر تهران

هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی ارتباط حمایت اجتماعی و رضایتمندی از زندگی در سالمندان ساکن آسایشگاه های شهر تهران بود.
مطالعه حاضر از نوع مقطعی – همبستگی بوده و جامعه ی آماری این تحقیق شامل تمامی سالمندان ساکن در آسایشگاه های شهر تهران می باشد که از میان آنان، 150 نفر (105 نفر مرد و 45 نفر زن) سالمند ساکن در آسایشگاه های مناطق 3، 10 و20 شهر تهران بصورت خوشه ایو تصادفی ساده، به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه ی حمایت اجتماعی واکس (SS-A) و پرسشنامه ی رضایت مندی از زندگی داینر بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss17 و آمار توصیفی نظیر میانگین، انحراف معیار و آمار استنباطی نظیر آزمون همبستگی پیرسون، t مستقل، رگرسیون دو متغیره ی خطی به روش ورود، و آزمون کلوموگروف- اسمیرنوف جهت بررسی پارامتریک بودن داده ها مورد استفاده قرار گرفت.
نتایج این پژوهش نشان داد که رابطه ی معناداری بین حمایت اجتماعی و رضایت مندی از زندگی در سالمندان ساکن آسایشگاه ها وجود دارد (p=0/035) ولی تفاوت معناداری در حمایت اجتماعی (p=0/082) و رضایت مندی از زندگی (p=0/061) بین سالمندان زن و مرد یافت نشد. نتایج تحلیل رگرسیون حاکی از این بود که متغیر حمایت اجتماعی در سالمندان ساکن در آسایشگاه ها دارای رابطه ی خطی با متغیر رضایت مندی از زندگی است و می تواند تغییرات مربوط به آن را پیش بینی نماید.
بر اساس نتایج تحقیق حاضر، دریافت حمایت اجتماعی از طرف خانواده، دوستان و آشنایان می-تواند میزان رضایت مندی از زندگی در میان سالمندان ساکن آسایشگاه را ارتقا بخشد.