فراوانی متالوبتالاکتاماز و تعیین الگوی مقاومت دارویی سویه های اسینتوباکتربومانی مقاوم به کارباپنم ایزوله شده از بخش ICU بیمارستان های شهر اصفهان

اسینتوباکتر بومانی یک باکتری گرم منفی غیر تخمیری به صورت کوکسی یا کوکوباسیل بی حرکت است که اغلب در خاک، منابع آبی مختلف و بسیاری از محیط های بهداشتی- درمانی یافت می شود. این باکتری دارای مقاومت ذاتی به بسیاری از آنتی بیوتیک ها است. امروزه از کارباپنم ها به عنوان آخرین داروی درمانی مناسب برای درمان عفونت MDR (Multiple drug resistance) اسینتوباکتربومانی استفاده می شود. مقاومت به کارباپنم ها نیز در میان سویه های اسینتوباکتربومانی در حال گسترش می باشد که این امر، سبب بحران مقاومت دارویی در میان سویه های اسینتوباکتربومانی می شود. هدف از این مطالعه، بررسی فراوانی متالوبتالاکتاماز و تعیین الگوی مقاومت دارویی سویه های اسینتوباکتربومانی مقاوم به کارباپنم ایزوله شده از بخش ICU (Intensive care unit) بود.
در یک مطالعه ی مقطعی در سال های 92-1391 جدایه های اسینتوباکتربومانی از نمونه های کلینیکی مران بستری بخش ICU روش بیوشیمیایی و ژنتیکی یت شدند. ای و آآن روش بی- ا (Kirby-Bauer) دید. ی ه ی ز، روش DDST (Double disk synergy test) .
100 سویه ی اسینتوباکتربومانی با آزمایش های فنوتیپی و مولکولی از نمونه های کلینیکی به دست آمد. میزان فراوانی الگوهای ضد میکروبی جدایه ها نشان داد که 62 درصد ایزوله ها به آمیکاسین، 88 درصد به تتراسایکلین، 92 درصد به سفتازیدیم، 96 درصد به ایمی پنم و مروپنم، 93 درصد به آمپی سیلین- سولباکتام و 98 درصد به سیپروفلوکسازین و تری متوپریم- سولفامتوکسازول و سفپیم مقاوم بودند. با آزمایش DDST از 96 سویه ی اسینتوباکتربومانی غیر حساس به ایمی پنم (95 سویه)، 9/97 درصد تولید کننده ی MBL (Metallo-β-lactamase) بودند.
به منظور جلوگیری از گسترش عفونت های بیمارستانی بخش ICU ناشی از اسینتوباکتربومانی، ارش و د آنزیم های متالوبتالاکتاماز جهت رت و دو رد وی ی اسینتوباکتربومانی در آزمایشگاه های بیمارستان ها ضروری به نظر می رسد.