میزان افسردگی و عوامل موثر بر آن در دانشجویان دانشکده پرستاری، مامایی و پیراپزشکی رفسنجان در سال 1391

افسردگی از جمله شایع ترین اختلالات روانی است که در تمامی فرهنگ ها خودنمایی می کند. شروع علایم این بیماری اغلب در دوران نوجوانی و اوایل جوانی است. دانشجویان نیز در این محدوده سنی قرار داشته و در معرض ابتلا به افسردگی می باشند. با توجه به تاثیر این بیماری بر جنبه های مختلف زندگی، پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان افسردگی و شناخت عوامل موثر بر آن در دانشجویان دانشکده پرستاری، مامایی و پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان انجام گرفت.
این مطالعه توصیفی در نیمسال دوم سال تحصیلی 1391- 1390 به روش سرشماری بر روی کلیه دانشجویان دانشکده پرستاری، مامایی و پیراپزشکی رفسنجان انجام شد. اطلاعات با استفاده از پرسش نامه بررسی مشخصات دموگرافیک و فردی (19 سوال) و پرسشنامه استاندارد بک (21 سوال) جمع آوری و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آزمون های توصیفی و تحلیلی تجزیه و تحلیل شدند.
تعداد دانشجویان شرکت کننده در مطالعه 400 نفر بود. 5/35 درصد (142 نفر) از نمونه ها مذکر بودند. 7/50 درصد از دانشجویان (203 نفر) به درجات مختلف افسردگی مبتلا بودند. فراوانی افسردگی در دانشجویان رشته علوم آزمایشگاهی 44درصد، اتاق عمل 3/39درصد، رادیولوژی 1/39درصد، هوشبری 2/35درصد، فوریت های پزشکی 6/31درصد، پرستاری 25درصد و رشته مامایی 24%درصد بود. ارتباط افسردگی با جنسیت دانشجو (008/0 ≥ p)، شغل مادر (002/0 ≥ p)، شغل پدر (000/0 ≥ p) و تحصیلات مادر (000/0 ≥ p) معنی دار بود.
ایجاد نگرش مثبت نسبت به ادامه تحصیل و آینده شغلی در دانشجویان، به ویزه دانشجویان پسر و آموزش مهارت های لازم به والدین شاغل، در کاهش میزان و شدت افسردگی تاثیر به سزایی خواهد داشت.