ارزیابی سطوح سرمی مالون دی آلدئید و ظرفیت تام آنتی اکسیدانی پس از مصرف آترواستاتین در بیماران مبتلا به گرفتگی عروق کرونر

استرس اکسیداتیو در پاتوژنز بسیاری از بیماری ها دخالت دارد. شرایط استرس اکسیداتیو و عدم تعادل آنتی اکسیدان نقش عمده ای در بروز و توسعه بیماری آترواسکلروز دارد. هدف این مطالعه ارزیابی سطوح سرمی مالون دی آلدئید (MDA) بعنوان شاخص پراکسیداسیون لیپیدی و ظرفیت تام آنتی اکسیدانی (TAC) پس از مصرف آترواستاتین در بیماران مبتلا به گرفتگی عروق کرونر است.
این مطالعه در 75 بیمار مبتلا به گرفتگی عروق کرونر تایید شده با آنژیوگرافی انجام شد. بیماران بر اساس مدت زمان مصرف آترواستاتین با دوز mg/day20 به سه گروه تقسیم شدند: 25 بیمار با مصرف کمتر از 6 روز، 27 بیمار با مصرف 6 تا 90 روز و 23 بیمار با مصرف بیش از 90 روز. اندازه گیری سطوح سرمی M DA و TCA بترتیب با روش تیوباربیتوریک اسید و بنزی انجام پذیرفت.
غلظت سرمی TAC در بیماران با دریافت بیش از 90 روز آترواستاتین mmol/l 0/101±0/830 در قیاس با گروه بیماران با دریافت کمتر از 6 روز mmol/l 0/076±0/0686 بطور معنی داری افزایش دارد (0/001=P) درحالیکه سطوح MDA در این بیماران بترتیب μmol/l 0/112±0/472 و μmol/l 0/43±0/73 بطور معنی دار کاهش می یابد (p=0.029).
در نهایت یافته ها اشاره دارد که یک کاهش معنی دار سطوح سرمی MDA بعلاوه یک افزایش معنی دار TCAدر بیماران مبتلا به گرفتگی عروق کرونر با افزایش مدت زمان دریافت آترواستاتین در کاهش دادن استرس اکسیداتیو این بیماران همراه می باشد.