ارتباط خودکارامدی با سازه های مدل اعتقاد بهداشتی در بین بیماران دیابتی نوع 2 مراجعه کننده به انجمن دیابت ایران

امروزه افزایش تعداد مبتلایان به دیابت در دنیا این بیماری را به بزرگ ترین اپیدمی جهانی تبدیل نموده که خودکارا مدی بیمار یکی از عناصر کلیدی در پیشگیری و درمان دیابت محسوب می شود. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط خودکارامدی با سایر سازه های مدل اعتقاد بهداشتی در بین بیماران دیابتی نوع 2 انجام گردید.
این پژوهش یک مطالعه مقطعی است که80 نفر بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 مراجعه کننده به انجمن دیابت ایران بودند که در طول 2 ماه در سال1392، به شیوه نمونه گیری غیر تصادفی در دسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسش نامه دو بخشی اطلاعات دموگرافیک (شامل 9 سوال)وابزار پرسش نامه محقق ساخته در خصوص بیماری دیابت مبتنی بر سازه های مدل اعتقاد بهداشتی (51 سوال) بود. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 18 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
میانگین سنی شرکت کنندگان در مطالعه 8/89±55/16 سال بود. بین سازه های تهدید درک شده، منافع درک شده، موانع درک شده، راهنما برای عمل با خودکارامدی همبستگی آماری معنی داری و مثبتی مشاهده شد (p<0/05). در بین سازه های مختلف، موانع درک شده بیشترین همبستگی را بر میزان خودکارامدی بیماران داشت (r=0/98، p<0/001).
بر اساس نتایج به دست آمده مداخلات آموزش و ارتقاء سلامت می تواند با ارتقاء توانایی های بیماران دیابتی جهت غلبه بر موانع اعتماد به نفس و احساس ارزشمندی آنان را بهبود بخشد و این رویکرد به عنوان گامی ضرور ی جهت ارتقاء خودکارامدی بیماران پیشنهاد می گردد.