بررسی مهارت مدل RegCM در برآورد تبخیرتعرق پتانسیل در اقلیم گذشته و دوره 2021-2035، بررسی موردی: ایستگاه مشهد

برآورد تبخیرتعرق یک نیاز بنیادی در اجرای مدل های اقلیمی به ویژه در بخش محاسبه شارهای سطحی است. در سال های اخیر با توسعه مدل های اقلیمی جهانی و منطقه ای امکان پیش بینی های بلند مدت اقلیمی و برآورد برای این کمیت در اقلیم آتی بیشتر فراهم شده است. دراین پژوهش، توانایی نسخه 3 مدل اقلیمی منطقه ای RegCMدر برآورد میزان تبخیرتعرق پتانسیل در اقلیم گذشته یا دوره پایه (1961-1985) و چشم انداز آینده (2021-2035) در ایستگاه مشهد ارزیابی شده است. برای اعمال شرایط مرزی و اولیه موردنیاز اجرای مدل RegCM، از خروجی های مدل بزرگ مقیاسEH5OMاستفاده شد. به علت نبود دسترسی به داده های شرایط مرزی سناریوهای گسیل متفاوت، پیش بینی مقدار تبخیر تعرق در دوره آینده، با فرض سناریوی گسیل A1B(تاکید این سناریو بر استفاده متعادل از انواع منابع انرژی در دوره های آینده است) صورت گرفت. توان تفکیک مکانی مدل برابر با 50 کیلومتر در نظر گرفته شد. به علت نبود دسترسی به داده های واقعی تبخیرتعرق پتانسیل در منطقه، تبخیرتعرق تجربی محاسبه شده به روش پنمنمانتیت برای صحت سنجی پیش بینی های مدل مورد استفاده قرار گرفت. نتایج حاصل نشان داد که مدل RegCMبدون اعمال پس پردازش، توانایی لازم در برآورد مقدار تبخیرتعرق را نخواهد داشت؛ اما پس از اعمال پس پردازش به روش وایازش چندمتغیره، نتایج تا حد مطلوبی به مقدار برآورد شده با معادله پنمنمانتیت نزدیک شد. براساس یافته های این تحقیق، میانگین تبخیرتعرق سالانه در دوره پایه برابر با 924 میلی متر و در چشم انداز آینده (2021-2050) برابر با 1075 میلی متر است که به طور متوسط 34/16% افزایش را پیش بینی می کند. به طورکلی میانگین تبخیرتعرق پتانسیل در ماه های آوریل، مه، ژوئن، اوت، سپتامبر و اکتبر نسبت به دوره پایه افزایش و در ماه های ژانویه، فوریه، ژوئیه، نوامبر و دسامبر کاهش یافته است. در ماه مارس تفاوت ایجاد شده در محدوده خطای مدل سازی است. بیشینه تبخیرتعرق در دوره پایه در ماه ژوئیه و در چشم انداز آینده در ماه ژوئن اتفاق افتاده است. یافته های این تحقیق را می توان در برنامه ریزی و مدیریت آبیاری و الگوی کشت در منطقه مورد توجه قرار داد.