بایسته های روابط آینده ایران و روسیه؛ از الزامات «فناوری پایه» تا اقتضائات «انرژی محور»

روابط سیصد سال گذشته دو کشور ایران و روسیه همواره تابع شرایط رقابتی بوده است. این رقابت، چه در حوزه های سرزمینی و چه در حوزه معادلات ژئوپلیتیک و اخیرا نیز در حوزه انرژی (گاز) مشهود است. نوشتار حاضر سعی در بررسی ابعاد گوناگون روابط دو کشور ایران و روسیه دارد؛ همچنین اینمقاله درصدد کاستن جایگاه و نقش الزامات فناوری در سطوح تحلیل نیست و به همین روی، با استدلال هایی که می آورد به برجستگی این گزاره به ویژه در زمینه نیازهای فنی ایران در زمینه انرژی هسته ای صحه می گذارد. پژوهش حاضر در پی آن است تا بسترهای نو پدید در مورد نیازهای روزافزون دو کشور در زمینه رشد اقتصادی، نیاز به انرژی و همچنین نیازهای مالی به درآمدهای برآمده از آن را به کنکاش بپردازد. امری که با همگامی و همکاری های هر چه بیشتر و ناگریز دو کشور می تواند آثار امنیتی، اقتصادی و راهبردی شایانی را در پهنه سیاست بین الملل به بار آورد.
در همین راستا بایسته های روابط دو کشور را در دو دسته: الف) الزامات بر پایه نیازهای فناوری - دفاعی و نیز؛ ب) الزامات جدید: بایسته های انرژی محور؛ مورد کنکاش قرار می دهیم که مورد اخیر، خود در دو بخش الزامات انرژی محور فناوری (هسته ای) و همچنین، الزامات انرژی محور در حوزه نفت و گاز از هم قابل تمیز هستند.