نگرش به مشوق های دولتی در خصوص فرزندآوری و ارتباط آن با ترجیحات باروری در زوجین مراجعه کننده به مراکز بهداشت دارای مرکز مشاوره پیش از ازدواج در شهر مشهد

با توجه به کاهش شدید میزان باروری کل در ایران نسبت به سه دهه قبل و تغییر سیاست های جمعیتی کشور در سال 1391 و پیشنهاد ارائه مشوق های دولتی برای فرزندآوری، مطالعه حاضر با هدف بررسی نگرش به مشوق های دولتی فرزندآوری و ارتباط آن با ترجیحات باروری در زوجین در آستانه ازدواج، در شهر مشهد، در سال 1392 انجام شد.
در یک مطالعه مقطعی 450 زوج مراجعهکننده به مراکز بهداشت پیش از ازدواج در شهر مشهد به روش نمونه گیری آسان انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه های ترجیحات باروری میلر و نگرش به مشوق های دولتی در خصوص فرزندآوری گردآوری و با استفاده از ضریب همبستگی اسپیرمن و آزمون تی مستقل تحلیل شدند.
میانگین نمره تمایل به فرزندآوری در زوجین بر اساس مقیاس درجه بندی عددی از (1 تا 10) معادل 2.88± 5.58، میانگین تعداد دلخواه فرزند 1.11± 2.37 و میانگین فاصله دلخواه ازدواج تا تولد فرزند اول 20.64± 31.01 ماه بود. نگرش به مشوق های دولتی در خصوص فرزندآوری با میل به فرزندآوری (p<0.001) و تعداد دلخواه فرزند (p<0.001) رابطه معکوس و با فاصله دلخواه ازدواج تا تولد فرزند اول (p<0.001) رابطه مثبت و معناداری داشت.
یافته ها حکایت از تمایل اکثر زوجین به دو فرزندی و تمایل به فاصله گذاری نسبتا طولانی بین ازدواج تا تولد فرزند اول دارد. یافته ها بیانگر نگرش مثبت به تاثیر مشوق های دولتی برای فرزندآوری در زوجینی بود که تمایل به باروری کمتر و تاخیر در شروع فرزندآوری ترجیح داشتند.