مقایسهٔ میزان رضایت زناشویی والدین فرزندان عقب ماندهٔ ذهنی تربیت پذیر بهره مند و بی بهره از خدمات توانبخشی (آموزشی- مالی) مراکز بهزیستی شهرستان خرم آباد

هدف از انجام تحقیق حاضر مقایسهٔ رضایت زناشویی والدین کودکان عقب ماندهٔ ذهنی تربیت پذیر بهره مند و بی بهره از خدمات توانبخشی آموزشی و مالی بود.
این پژوهش از نوع توصیفی به روش پیمایشی بود. جامعهٔ آماری این پژوهش شامل والدین کودکان عقب ماندهٔ ذهنی تربیت پذیر بودند. نمونه ای به حجم 240 نفر با گروه های بهره مند و بی بهره از خدمات آموزشی و مالی به روش نمونه گیری تصادفی ساده از آن ها انتخاب شد. ابزار اندازه گیری در این پژوهش پرسشنامهٔ رضایت زناشویی انریچ بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص های آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار) و روش های آمار استنباطی (تحلیل واریانس یک راهه و آزمون های تعقیبی) استفاده شد.
به طور کلی، یافته ها نشان داد که بین رضایت زناشویی (گروه های بی بهره از خدمات آموزشی و مالی) و گروه های بهره مند از خدمات آموزشی و مالی تفاوت معنادار بوده (0٫039=p)، همچنین بین گروه فقط برخوردار از خدمات توانبخشی آموزشی و گروه های بی بهره از خدمات توانبخشی آموزشی و مالی تفاوت معنادار است (0٫031=p).
نتایج نشان داد که گروه بهره مند از خدمات آموزشی و مالی از گروه بی بهره از خدمات آموزشی و مالی از رضایت مندی بیشتری برخوردار بوده و گروه برخوردار از خدمات آموزشی نسبت به گروه بی بهره از خدمات آموزشی و مالی از رضایت بیشتری برخوردار است.