ارتباط شیوه برخورد وعوامل موثردر مداخله والدین با پیشرفت تحصیلی کودکان دارای اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی

هدف از مطالعه حاضر، بررسی ارتباط شیوه برخورد و عوامل موثر در مداخله والدین با پیشرفت تحصیلی کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه / بیش فعالی است.
پژوهش حاضر، توصیفی و از نوع همبستگی است. شرکت کنندگان این مطالعه را50 نفر از دانش آموزان پایه سوم ابتدایی(25دختر و 25پسر) تشکیل می داد. در این مطالعه، مقیاس هوشی ریون کودکان، آزمون پیشرفت تحصیلی محقق ساخته، پرسشنامه خانواده- مدرسه، پرسشنامه مداخله والدین و مقیاس کانرز والدین به عنوان ابزار پژوهش به کار رفت. برای تحلیل داده ها از آزمون رگرسیون چندگانه استفاده شد.
نتایج نشان داد که بین شیوه برخورد والدین با پیشرفت تحصیلی کودکان، رابطه معناداری وجود دارد، همچنین یافته ها نشان داد که غیر از عامل های دعوت مدرسه و درخواست معلم، بقیه عوامل موثر در مداخله والدین رابطه معنی داری با پیشرفت تحصیلی کودکان دارد.
نتایج نشان داد که والدین در برخورد با کودکان بیش فعال بیشتر از شیوه کنترلی و منفی استفاده می کنند. از بین عوامل موثر در مداخله والدین، عامل دانش و مهارت والدین دارای بیشترین ارتباط با پیشرفت تحصیلی کودکان مبتلا به نقص توجه / بیش فعالی می باشد.