مطالعه ی کمی بیان ژن های دخیل در مسیر های بقاء سلولی و اتوفاژی در رده ی سلولی T-47D با کید بر اعمال مقاومت سرمایی در سلول ها در حضور DMSO

دی متیل سولفوکسید (DMSO) یکی از حفاظت کننده های سرمایی است که در زمان انجماد و نگهداری طولانی مدت سلول ها مورد استفاده قرار می گیرد. در این مطالعه، ساز و کار حفاظتی این ماده در رابطه با مسیرهای بقای سلولی و اتوفاژی مد نظر قرار گرفته است. بررسی سطح بیان ژن های دخیل در اتوفاژی با استفاده از Real time RT-PCR نشان داد که در پایین ترین غلظت از DMSO ژن های دخیل در مسیر اتوفاژی (atg5، lc3، beclin1، dram و p53) افزایش بیان می یابند و به همین علت، با راه افتادن اتوفاژی مرگ، سلول ها توان حیاتی پایین تری را در قیاس با سلول ها یی که در غلظت های بالاتر از ماده ی حفاظت کننده ی سرمایی منجمد شده اند دارا می باشند. افزایش توان حیاتی سلول ها در غلظت های بالاتر DMSO (بالاتر از 10%) به خاطر تبدیل اتوفاژی مرگ به اتوفاژی بقا روی می دهد که با افزایش سطح بیان ژن های مسیر AKT/mTOR مورد یید قرار گرفته است. مطالعه ی همزمان اتوفاژی و مسیر AKT/mTOR می تواند به عنوان یکی از روش های تفکیک اتوفاژی مرگ و بقا تلقی و استفاده گردد.