اثر عصاره آبی گیاه آلوئه ورا (Aloe vera L.) در بیان گیرنده P75NTR و نوروتروفین BDNF پس از ضایعه فشاری طناب نخاعی در موش های بزرگ

به منظور ارزیابی اثر عصاره آبی آلوئه ورا (Aloe vera L.) در حیات سلول های عصبی حرکتی، بیان گیرنده مرگ (P75NTR و نوروتروفینمنتج از مغز) BDNF مورد بررسی قرار گرفت. 24 موش بزرگ بالغ ماده نژاد اسپراگ داولی از انستیتو رازی تهیه شد. حیوانات به 4 گروه: 1- لامینکتومی (مهره 11-9 پشتی) و تزریق عصاره آبی آلوئه ورا، 2- لامینکتومی و تزریق عصاره آبی آلوئه ورا به همراه فشار بر نخاع، 3- لامینکتومی و تزریق سرم فیزیولوژی و 4- لامینکتومی و تزریق سرم فیزیولوژی به همراه اعمال فشار بر نخاع تقسیم شدند. تزریقات روزانه و داخل صفاقی به مدت 4 هفته انجام گردید. پس از گذشت 4 هفته موش ها کشته شدند. شمارش سلول های عصبی حرکتی نخاع و مورفومتری انجام شد. بیان گیرنده P75NTR و BDNF به روش ایمنوهیستوشیمیایی بررسی شد. نتایج مطالعات شمارش سلول های عصبی حرکتی نخاع و مورفومتری، حکایت از کاهش به همراه خونریزی و ایجاد حفره در لابه لای سلول های بافت نخاع بدنبال فشار مکانیکی داشت. عصاره آبی آلوئه ورا سبب کاهش مرگ سلول های عصبی حرکتی (p ≤ 0.05) به همراه افزایش بیان BDNF گردید (p ≤ 0.05)؛ باوجود افزایش بیان گیرنده P75NTR در گروه دوم، سبب کاهش معنی دار مرگ سلول های عصبی گردید (p ≤ 0.05) که می تواند ناشی از نقش دوگانه گیرنده و خواص متعدد و متنوع گیاه آلوئه ورا باشد. البته اثر ایمنو مدولاتوری نیز به گونه ای نقش متعدد آلوئه ورا و حیات یا مرگ سلول های عصبی در زمان های مختلف نقش دوگانه گیرنده P75NTR را همانند نتایج تحقیق حاضر مطرح می کند.