توارث پذیری نمایه های تن سنجی در خانواده های تهرانی جمعیت مورد مطالعه قند و لیپید تهران فاز3 (1388-1385)

امروزه چاقی به عنوان یکی از مهم ترین عوامل خطر زای بیماری های قلبی و عروقی مطرح می باشد و عوامل ژنتیکی و محیطی در بروز آن نقش مهمی بازی می کنند. هدف از مطالعه حاضر تخمین میزان توارث پذیری نمایه های تن سنجی در خانواده های مورد مطالعه قند و لیپید تهران (TLGS) است.
در مطالعه مقطعی حاضر، 529 خانواده دو نسلی از فاز سه TLGS انتخاب شدند، به نحوی که حداقل دو فرد از اعضای خانواده مبتلا به اضافه وزن یا چاقی باشند. نمایه های تن سنجی، انرژی مصرفی در حالت استراحت (REE) و شاخص اندازه بدن (BS) تعیین گردید. میزان توارث پذیری (h2) متغیرها با استفاده از نرم افزار SOLAR تخمین زده شد.
مجموع افراد شرکت کننده 2460 نفر (493 پدر، 573 مادر، 720 پسر و 674 دختر) و متوسط سنی والدین و فرزندان به ترتیب 2/10±7/45و 7/9±4/18 سال بود. میزان توارث پذیری نمایه های تن سنجی در خانواده های تهرانی پس از تعدیل سن و جنس، بین21/0 با خطای استاندارد 035/0 (دور باسن) تا 51/0 با خطای استاندارد 037/0 (اندازه بدن) متغیر بود. بنابر انتظار، اندازه بدن به عنوان یک صفت اسکلتی، بالاترین میزان توارث پذیری را داشت. با در نظر گرفتن اندازه بدن به عنوان یک عامل مداخله گر، توارث پذیری REE از 26/0 به 47/0 افزایش یافت. بنابراین شاخص اندازه بدن می تواند نقش مهمی در تعیین میزان توارث پذیری این متغیرداشته باشد.
عوامل ژنتیکی نقشی تعیین کننده در فنوتیپ چاقی خانواده های تهرانی بر عهده دارند.