بررسی نوع و شیوع عوارض در بیماران مصرف کننده licorice (شیرین بیان) مراجعه کننده به بخش گوش و حلق و بینی بیمارستان شهید صدوقی یزد در سالهای 91 و 92

Licorice (شیرین بیان) گیاهی داروئی به دست آمده از گیاه Glycrrhizaglabra می باشد. شیرین بیان جزء یکی از قدیمی ترین گیاهان داروئی با تاریخچه مصرف طولانی است. این گیاه داروئی برای بسیاری از بیماری ها از جمله زخم ها، بیماری های عفونی، کبدی و کلیوی به کار رفته است.اخیرا تصور سنتی بی ضرر بودن شیرین بیان زیر سوال رفته است و مطالعات بسیاری به بررسی عوارض جانبی مصرف این ماده(اختلالات قلبی- عروقی، نورولوژیک و اختلالات الکترولیتی) پرداخته اند. ایران جزء یکی از کشورهای بومی تولید و صادر کننده شیرین بیان می باشد. بنابراین به دلیل فراوانی و دسترسی آسان و اطلاعات اندک احتمال سوء مصرف و پیدایش عوارض وجود دارد. هدف این مطالعه بررسی نوع و شیوع عوارض در بیماران مصرف کننده licorice (شیرین بیان) در بیماران مراجعه کننده به بخش گوش و حلق و بینی بیمارستان شهید صدوقی یزد در سالهای 91 و 92 بود.
این مطالعه به صورت توصیفی- تحلیلی در بیمارانی که در سالهای 91 و 92 به دلایل طبی- جراحی در بخش گوش و حلق و بینی بیمارستان شهید صدوقی یزد بستری شدند و مصرف شیرین بیان داشتند صورت گرفت و اطلاعات با تست آماری کای اسکوار و نرم افزار SPSS 18 مورد آنالیز قرار گرفت.
از 43 بیمار مصرف کننده شیرین بیان 24 بیمار مرد و 19 بیمار زن بودند. گستره سنی بیماران 60-45 سال با متوسط 52.5 بود. شایعترین عوارض هیپرتنشن (%73)، را بدومیولیز (%.927)، ادم ژنرالیزه (23.2%) و هیپوکالمی (16.2%) بودند. میزان بروز عوارض با طول مدت مصرف رابطه مستقیم داشت.
ایران کشوری تولید کننده و صادر کننده شیرین بیان می باشد. لذا دسترسی آسان و ارزانی محصول و آگاهی کم جامعه سبب سوء مصرف این گیاه داروئی و پیدایش عوارض می شود. اطلاع رسانی دقیق و نظارت بر تولید و خرید و فروش و مصرف سبب کاهش مصرف خودسرانه و عوارض جبران ناپذیر آن می شود.