بررسی آلودگی هوا با نارسایی قلبی

این مطالعه به منظور تعیین ارتباط میزان آلودگی هوا و بروز یا تشدید علائم نارسایی قلبی(HF) که منجر به بستری شدن بیماران مراجعه کننده به بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال 1390 شد انجام گرفت.
این تحقیق با طراحی مورد-شاهدی (cass-control) برروی120بیمار مراجعه کننده به بیمارستان که مبتلا به HF تشخیص داده شدند و براساس دو شاخص 24 ساعت پس از بروز علائم و زمان بستری در بیمارستان، و همچنین 120نفر گروه شاهد انجام شد. پس از تکمیل اطلاعات بیماران، غلظت آلاینده های هوا شامل میزان ذرات معلق (PM10) و گازها (CO، NO2، SO2) در طی 2 روز قبل از بستری از سایت های هواشناسی موجود اخذ گردید. داده ها توسط نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون های T test و آزمون همبستگی پیرسون تحلیل شدند.
شاخص PM10، CO، NO2 و SO2 در بیماران مبتلا و غیر مبتلا به HF اختلاف معنی داری داشت (p<0.001). بین سطح سرمی ESR و غلظت PM10 و NO2 ارتباط معنی دار، ولی بین غلظت SO2، CO و ESR ارتباط معنی دار مشاهده نشد. به علاوه غلظت آلاینده PM10 وCO نیز بر حسب سطح سرمی CRP اختلاف معنی داری داشت. غلظت NO2 و SO2 بر حسب سطح سرمی CRP و ICAM اختلاف معنی داری نداشت.
ممکن است ارتباط قوی بین غلظت آلاینده های هوا و تشدید علائم نارسایی قلبی باشد.