مکان یابی بهینه روستاهای کانونی با استفاده از مدل تصمیم گیری TOPSIS (مطالعه موردی: بخش دشمن زیاری- شهرستان ممسنی)

انسان ها از دیرباز سعی کرده اند تا در پهنه محیط به گونه ای استقرار یابند که حداکثر استفاده از توانمندی های طبیعی را داشته باشند. استقرار سکونتگاه های انسانی، به ویژه روستاها در کنار رودخانه ها، راه های ارتباطی و در بستر دلتاها در طول تاریخ بیانگر این مدعاست. بدین ترتیب اندیشه انسان در جهت ساماندهی محیط زیست و استفاده بهینه از امکانات محیطی از گذشته تاکنون بین جوامع انسانی مطرح بوده، اما به دنبال تحولات ایجاد شده در زمینه تکنولوژی، افزایش تبادلات و کوتاه شدن دسترسی ها و گسترش ارتباطات جمعی؛ برنامه ریزی مکانی به صورت علمی مطرح شده است که مسائل مرتبط با برپایی مکان سکونتی بهینه و مکان یابی برای آن را نه فقط از منظر عامل های طبیعی، بلکه با توجه به روابط متقابل سیستم های اقتصادی، اجتماعی و فضایی در نظر می گیرد. هدف مقاله حاضر، مکان یابی و انتخاب مناسب ترین روستای مرکزی در بخش دشمن زیاری از توابع شهرستان ممسنی در راستای ساماندهی فضای ناحیه با استفاده از مدل تصمیم گیری انتخاب بهینه است. روش تحقیق توصیفی - تحلیلی و گردآوری اطلاعات مبتنی بر شیوه کتابخانه ای و میدانی بوده است. به منظور تحلیل داده ها از مدل تصمیم گیری تاپسیس و سیستم اطلاعات موقعیت یاب جغرافیایی استفاده شده است. بر این اساس، هر کدام از روستاها از لحاظ مولفه های ذکر شده، بررسی و تحلیل شدند و در طی شش گام، اولویت بندی پارک صورت گرفت. نتیجه های حاصل نشان می دهد که روستای دشت آزادگان با رتبه 656/. بهترین و در اولویت نخست قرار دارد، روستای دولت آباد با رتبه 533/0در اولویت دوم، روستای کلاه سیاه با رتبه 335/0 در اولویت سوم و روستای دهگپ با رتبه 085/0 در اولویت چهارم کانون بهینه قرار گرفته اند.