کارکردهای اجتماعی مزرعه های خانوادگی در فرآیند توسعه پایدار روستایی: سنجش گرایش کارشناسان کشاورزی استان گلستان

امروزه فشارهای اقتصادی موجب شده است که افزایش تولید به عنوان مهم ترین هدف کشاورزی تلقی شود، اما کشاورزی فقط یک شغل برای کسب درآمد نیست، بلکه یک روش زندگی است که از نظر اجتماعی، فرهنگی و محیط زیستی اهمیت دارد. با این وجود و با ایجاد تغییرهای ساختاری و کاهش تعداد مزرعه های خانوادگی، پرسش هایی درباره تاثیرهای اجتماعی این پدیده مطرح است. پژوهش حاضر با روش تحقیق پیمایشی و با هدف تبیین ضرورت حفاظت از مزرعه های خانوادگی از نظر بعد اجتماعی توسعه پایدار و همچنین بررسی دیدگاه کارشناسان کشاورزی در این رابطه انجام شده است. روش کار شامل مطالعه کتابخانه ای به همراه انجام یک پیمایش بود که در آن، 53 نفر از کارشناس سازمان مرکزی جهاد کشاورزی استان گلستان، به عنوان نمونه آماری بررسی شدند. ابزار جمع آوری داده ها، پرسش نامه بود که روایی آن از طریق روایی صوری و پایایی آن با محاسبه ضریب کرانباخ آلفا تایید شد (74/0=α). نتیجه ها نشان داد که علی رغم تاکید بر صیانت از مزرعه های خانوادگی به عنوان یک روش زندگی و عاملی مهم در دستیابی به اشتغال پایدار، عدالت اجتماعی، امنیت غذایی، حفظ محیط زیست، گسترش انتخاب های کشاورزان، ارتقاء ارزش ها و فضیلت های اخلاقی و همچنین نقش آن در پایداری روستاها، گرایش کارشناسان کشاورزی نسبت به مزرعه های خانوادگی چندان مناسب نیست. به همین دلیل، می توان نتیجه گیری کرد که باید در فرآیند توسعه روستایی نسبت به صیانت از مزرعه های خانوادگی توجه کافی شود تا کارکردهای مهم این نوع از زندگی برای روستاها باقی بماند.